Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
Auteursrechtvrij
[pagina 359]
| |
Stem: Ick vrijde 't Weeutjen om 'er gelt, etc.Jck hoorde lest een klugtigh dingh,
Van een Zeevarend Man,
Waer van dat ick dit deuntje zingh,
Maer treck het u niet aen,
Wijl ick alleen de Slempster raeck,
En onse Susters licke, licke lick.
Sy had in 't poojen groot vermaeck,
Nu gaet sy om een stick.
Moer slons was in haer maeghden staet,
Een wonder spijtigh dier,
Sy was in huys en op de straet,
Staegh even net en fier:
Een boven huyfje van Cantijn,
En 't onderst, met een rose, rose, roos
Gesteecken, was schier alsoo fijn,
Dus pronckte sy altoos.
Een Jack en Schortje van Damast,
Een kamer doeckse Kraegh,
Met Kassa Mouwen, als dat past,
Dus gingh sy, alledaegh,
Gelijck een Juffer van het hof,
De wangen geblanckette, kette ket,
Elck docht mach dat van 't naeyen of,
Wat gaet dat Meysjen net.
Dus lockte sy de Vryers uyt,
Tot dartien in 't Dozijn.
Maer Lammert was een droncken snuyt,
En Floor soo garen wijn:
De Schoester stonck te seer na 't peck,
De Snijer hadt krom beene, beene, been,
De Wever was een drooge geck,
Elck liep een blaeuwe scheen.
De Drucker kleefde van het smeer,
De Backer van het meel,
De Kuyper raesde al te seer,
De Timmerman sach scheel,
De Speldemaker hadt geen goet,
En 't was een stamerboute,
| |
[pagina 360]
| |
boute, bout,
Wat moeyten dat een yder doet,
Sy haer te spijtigh hout.
Een Pelser quam haer oock aen boort,
Met noch een lamme smit,
Sy stont 'er allegaer te woort,
Maer 't krijt was haer te wit,
En d'andre scheen den Drommel wel,
Met sijn beroockte kinne, kinne, kin,
Doch aen een lustigh Bootsgesel,
Kreegh sy ten lesten zin.
Sy docht wat 's aen een Ambachts man,
Die droomt altijt in d'asch,
Daertoe hy weynigh winnen kan,
En een berooyde tasch
kan my, in mijne lust niet voen,
Jk speel te graegh moy weere, weere, weer,
Ock heb ick geen Jan Gort van doen,
Die ziet te veel na d'eer.
Een Varentman tijt veer van honck,
Dan doet men wat men wil,
Al is men vrolijck by den dranck,
Met Vryers op den tril,
Men heeft geen vrees dat dan de man,
Sal grimmen als een Stiere, Stiere, Stier,
Of slaen een poos en seggen dan:
Flucx Hoer pack u van hier.
Dus slaet sy hem de koop voort toe:
De zeeman is verblijt,
En dogt niet dat een ritse koe,
De nemmer stucken smijt,
Hy is de Keyser selfs te rijck,
Met dit verrotte velle, velle, vel,
Hy rijt verheught nae Sloterdijck,
En trout aen lichte Nel.
Men hout een lustigh bruylofs mael,
Drie dagen staen hier vast.
Dit maeckt de beurs van schijven kael,
Des lijt Vrou lors voort last,
Men weet niet hoe men 't stellen sal,
Want yeder roept om splinte, splinte, splint,
Dus moet Noom kool weer van de wal,
En zien dat hy wat wint.
Oostinjen nu sijn voortlant wort,
Want hy is jong en kloeck,
Moer slons komt altijt gelt te kort
Dies set hy haer te boeck,
Drie maenden tot haer noot-
| |
[pagina 361]
| |
druft staen,
't Js huys huer en het broode, broode, brood,
De sul is nauw'licx t'scheep gegaen,
Of sy wenst om sijn doodt.
Vijf jaren staen hier voor de boegh,
Nu springht Nel in de bocht,
Des avonts laet en 's morgens vroeg,
heeft sy niet dan genocht,
Des maendaegs naer Heyn-boonen toe,
Daer gaet het Deeltje drille, drille, dril,
Die vreugde wordt sy nimmer moe,
Het kost oock wat het wil.
Daer komt het puyck van Vryers staegh,
Men drinckt 'er bier en wijn:
De maegh wort van het dansen graegh:
Hier moet wat eeten zijn,
Een Pan-ael of ten pont Coucijs,
Gaet daer terstont te viere, viere vier,
Hier danst sy voort een lichte wijs,
En smult met groot pleyzier.
Dan moet de beurs of 't keursjen op,
Men schaft geen kost om niet
Hier krijght de schaemt en d'eer de schop:
Maer 't klappen sy verbied.
De Jonghman sweert by siel en zant:
Hy komt tot sijn begeere, geere, geer,
En lichte Nel speelt naderhandt,
Dit spul wel tienmael meer.
Maer d'eerste winst die sy verwurf,
Dat was een jonge Soon,
Die binnen t'hallif jaer weer sturf,
Daer mee stont Nel weer schoon:
Sy docht nu is de baen weer klaer,
Het heeft nu licht geen noode, noode, not,
Maer sy kreegh by een Vreemde Vaer,
Een Dochter op 'er schoot.
Toen was het loopen heel gedaen:
Het kint blijft glad en vet,
Sy weet gants niet ter hand te slaen,
Al 't goetje raeckt verset:
Want al wat sy met najen wint,
Js voor het jonge wichte wichte wicht,
De Pappot alle dingh verslint,
Dus valt de beurs te licht.
Nu zit sy, als een Sloerymoer,
Heel sonder
| |
[pagina 362]
| |
goet en eer.
't Js vier jaer dat de man uytvoer.
O bloet komt hy eens weer,
Wat sal hy wel een kruysje slaen,
Dat sijn eerwaerde vrouwe, vrouwe vrouw,.
De Munnick liet in 't huysje gaen,
En brack soo licht 'er trouw.
Doch licht doet hy als Lubbert vaer,
Die uyt Angola quam,
En vond sijn lieve Lijsje swaer,
Maer wiert niet een reys gram:
Hy seyt: het is mijn eygen schuld,
Mijn vrou had meer van doene, doene doen,
Dan brood of boter en met sult
Kost ick haer toch niet voen.
Oorlof ghy Zee-luy, soo ghy trouwt,
Blijft dan vry aen de wal:
Of anders u alleenigh hout,
Een Vrou is sonder gal.
Sy is seer haest en licht bekoort:
Een Paert breeckt wel een beene, beene, been,
Dat ongeluck is rechte voort,
Jn't gantsche landt gemeen.
Maer lieve Vroutjens zijt niet gram,
Jck schel de vrome niet,
Vermits men noch in Amsterdam,
Veel eerbre Vrouwen ziet,
Die naerstigh zijn en winnen mee,
Soo wort 'er wat vergare, gare gaert,
En sulcke zijn veel eer en vree,
Ja dubbelt prijsens waert.
|
|