Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
AuteursrechtvrijOp een nieuwe Wijs.Och mijn Engel vol waerde,
mijn troost op der aerde,
gunt mijn het Ja woort,
mijn smeken verhoort,
geeft mijn tog u Trouw,
of ik sterve van rouw,
Og helpt mijn, og helpt mijn,
Overschoon Jonckvrouw.
Heele Winterse nagte,
heb ik na u staen wagte,
in den Hagel in den Wind,
mijn oogen verblind,
mijn kake benne blouw,
begrieselt van de kou,
En zie dat om uwen 't wille,
| |
[pagina 327]
| |
Overschoon Jonkvrouw.
De vensters en de deuren,
die scheijnen te scheure,
zy tiere en zy rase,
de vensters ende glasen,
en og Maegt sonder genaet,
uwen Dienaer die vergaet,
en die hier soo alle nagte,
voorre jou deurtje staet.
Aenschout eens mijn oogen,
hoe kent gy 't gedoge,
die voor u leeken,
als twee Water-beeken,
Mijn jeugd die verdort,
Door de traenties die ik stort,
Maer gy o vreede Vrouwe,
noyt beweegt en wort.
En al wout gy mijn geven,
een Koninks leven,
en om u te derve,
veel liever wil ik sterve:
als van u te zijn ontbloot,
mijn liefden is te groot,
en og troost mijn, en og troost mijn,
eer dat ik sterf de dood.
Mijn voeten ende handen,
van Liefde staeg brande,
en mijn hart dat is ontstelt,
overschoonste belt,
want u oogen als Kristal,
u stem verciert het al,
een Montie net volpresen,
Met een zoete tael.
Mijn Lief doet mijn sterven,
als ik niet be-erven,
u blanke Borsies ront,
met uwe soete mond,
| |
[pagina 328]
| |
u kake Leli wit,
en tande boven dit,
een Lighaem net volpresen,
dat een ziel besit.
Juno zal getuygen,
de Godinne moete buyge,
van u volmaektheyt schoon,
tot spijt van al de Goon,
ey lieven hoort mijn klagt,
Mijn Lief ik word verkragt,
de geest die moet ik geve,
Cupedo met mijn lagt.
Met smeken en vleyen,
kan ik niet bedyen,
ik sterve van smart,.
van Liefden in mijn hart,
mijn leven is gedaen,
naer 't graf soo moet ik gaen,
hadieu mijn Lief volpresen,
die als een Rots blyft staen.
Tot eer van mijn Beminde,
zoo zal sy bevinde,
hoe dat ik uyt een steen,
hebt doen houwen alleen,
haer volmaekte leden net,
en by mijn graft geset,
daer mijn dorre leden rusten,
als mijn Lief daer op let.
|
|