Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 323]

^*

* Katern 43

Rouwklagt en nagelaten Testament, van de Nieuwe Koekebakker, die leefden van de Soop en sturf aen de Loop:

Voys, Hoorje me niet

Vrienden luystert toe seer gou,
Man en Vrou,
Wilt u gaen kleden in den Rou,
De Koekebakker is op heden,
Aen de dood nu overleden,

[p. 324]

 

Hoorje me niet, zieje me niet,

 

Soo stijf als Loot en weetje dat niet.

 

 

 

Hy plegt te lopen hier te Land,

 

hoorje me niet,

 

met knapkoek in een groote mand,

 

door al de straten,

 

liep hy te praten,

 

en hy tierd als uytgelaten,

 

knapkoek groot,

 

ik geef twee schoot,

 

voor drie duyte slapperloot.

 

 

 

Hy liep ook somtijds sonder jok,

 

hoorje me niet,

 

met een ouwe Japonse Rok,

 

en een Kaproesje,

 

van een poesje,

 

dan soo leek hy wel een smoesje,

 

en zijn neus,

 

Amoreus,

 

Was soo rood gelijk een geus.

 

 

 

Als hy ging na den Overtoom,

 

hoorje me niet,

 

had hy Pasquijn zijn Mantel om,

 

daer hy zijn knapkoek zonder gekken,

 

voor den Regen mee kon dekken,

 

hart en goet,

 

nobel en zoet,

 

een oortje een schootje Knapkoek.

 

 

 

Knapkoek Brandewijn en Sjap,

 

hoorje me niet,

 

dat was zijn alledaegse knap,

 

en hy ging soppe,

 

sonder foppe,

 

Knapkoek in Jenever doppe,

 

't Js alsoo,

 

maer bylo,

 

hy is nu dood en leyd op stroo.

 

 

 

Hy leefde van Knapkoek en Soop,

 

hoorje me niet,

 

en is gesturven aen de Loop,

[p. 325]

 

Heeft in zijn Leven,

 

daer beneven,

 

nog zijn Testament beschreven,

 

sonder twist,

 

erg of list,

 

Maer nu leyd hy in de Kist.

 

 

 

Voor eerst begeert hy voor gewis,

 

Hoorje me niet,

 

Dat men op zijn Begraffenis,

 

Na zijn begeeren,

 

t'zijnder eeren,

 

een anker Sjap sal konsumeren,

 

weetje hoe,

 

ben je moe,

 

Elk een schootie knapkoek toe.

 

 

 

De Dragers kregen twee schoot koek,

 

op sijn verzoek,

 

Tot een legaet maekt hy sijn broek,

 

schoenen en koussen,

 

aen de Smoussen,

 

om daer voor te konnen zoussen,

 

Js 't niet veel,

 

in 't geheel,

 

De Vrienden krijgen 't Erfdeel.

 

 

 

Sijn Mantel en Japonse Rok,

 

Hoorie me niet,

 

sijn bonte Muts al sonder Jok,

 

daer by een dasie,

 

met een lasie,

 

't Js voorwaer geen wisie wasie,

 

smeerig en glat,

 

als een Kat,

 

deugt het niet veegt 't aen Jou gat.

 

 

 

Dan was er nog een Rok heel knap,

 

hoorie me niet,

 

hembtrok en hembt vol lap op lap,

 

dit sijn de kleeren,

 

allegeeren,

 

die der voor de Vrienden weeren,

 

maer sijn Mant,

 

heel en kant,

 

Js goed als men Maertijn brand.

 

 

 

De Vrienden volgden allegaer,

[p. 326]

 

Paer aen Paer,

 

Voor eerst quam Floor en dikke Baer,

 

stoepeschijter,

 

Wijvesmijter,

 

Keije beijter, kleijne Treijter,

 

houte Frik,

 

pensie dik,

 

Puur soo zwarts als haentie pik.

 

 

 

Sulleman en drabbelaer,

 

Fladeraer,

 

Suurmuijl, Leepoog, Sikkebaer,

 

Jenever kauwer,

 

Hans de gauwer,

 

Gansegat en Spille knauwer,

 

Piet driebogt,

 

kooren vogt,

 

Hebben 't Lijk der Aerd gebrogt.