Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 235]

Lof van den wijdberoemde Herberg,

Stem: 't Is nu ruym vyf jaer etc.

Herreberg ik moet u roemen,
Want u lof die is het waert,
Om dat men tot u ziet komen,
Veele Meysjes zoet van aert,
Met de Knegjes aen haer zy,
zijn seer vrolijk ende bly.

Drinken lekker Wijn en Biertje,
Jantje met zijn mooye Trijn,
Jaepje roept tegen zijn Kniertje,
Laet ons nu eens vrolijk zijn,
Drinken helder uyt de borst,
Wijn en Biertje voor den dorst.

Hier zijn nog platen geseten,
Liefje seyt hy weest gerust,
Hartje wil je niet wat eeten,
Commandeert maer wat u lust,
Daer is Sprot Noten en Koek,
Hout maer op jou Schorteldoek.

Tapt ons lustig van de klaren,
Want men moet in soo een tijd,
Geen brood voor zijn Vrienden sparen,
Of hy en of zy wat zeyt,
Gaet gy daerom maer jou gang,
Tapt de Kan vol wagt niet lang.

Brengt ons nu wat Krakelingen,
Avous zante Meysje drinkt,
Laet ons nu eens lustig zingen,
Dat het door de Kamer klinkt,
Helder op daer is geen noot,
Wie was voor dit leven dood.

Tegen over aen de Tafel,
Sit Catrijntje met haer sul,
Die zy vlyt om warmen wafels,
En verklaert hem voor een bul,
Sleept hem door haer soete praet,
Soetjes heen na de Slijk-straet.

Honderde van mooye dingen,
Hoor j'er op

[p. 236]

 

een avont daer,

 

Van het soet geselschap zinge

 

't Js heel wonderlijk en raer,

 

Om te hooren met geneugt,

 

Dese soete lieven vreugt.

 

 

 

Daer en zijn geen nieuwe trantjes,

 

Te bekomen in de Stad,

 

Die klijn Jan heeft in zijn mantjes,

 

Of men hoordse bol en sat,

 

Singen op een nieuwe toon,

 

O dat gaet besonder schoon.

 

 

 

Veele van die Snyers-vinken,

 

Komen met haer stuk of agt,

 

Daer een glaesje Wijn te drinken,

 

Sijn besonder in haer kragt,

 

Elk vijfduytjes moet 'er zijn,

 

Tot een pintje nieuwe Wijn.

 

 

 

Dan zingen zy sonder treuren,

 

Ons Kasteel staet wijt en breyt,

 

't Mag ons alle dag niet beuren,

 

Daer is nu geen zwarigheyd,

 

Laet ons vrolijk sonder erg,

 

Sijn in dese Herreberg.

 

 

 

Duytse Waele Moffe Knoete,

 

Volk van alderhande slag,

 

Siet men door malkander vroeten,

 

Tot dat smorgens komt den dag,

 

Dan trekken zy op een pad,

 

't Hooft berooyt en 't beursje plat.

 

 

 

En de Meysjes ondertusschen,

 

Voelen tot haer groote spijt,

 

Dat het haer begint te brussen,

 

Raken soo haer Maegdom quijt,

 

Door dat lieve trantje soet,

 

Dat 'er menig treuren doed.

 

 

 

Jonkmans en ook Dogters alle,

 

Weest hier door van mijn geleert,

 

komt sodanig niet te vallen,

 

Dat het in droefheyd verkeert,

 

Schout Vrouw Venus vuyl bejag,

 

Soo raekt gy in geen geklag.

EYNDE.