Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
Auteursrechtvrij
[pagina 221]
| |
Een Vermakelyke Herder en Herderinne Bruylofts-Feest,Stemme:Als 't begint.Jk stond lest aen een beekje;
Al by een waterkant,
Jk sag Cecilia komen
met bloemtjes in haer mand,
Zy zag haren Herder
den Herder Floriaen;
die daer zijn schaepjes weyden
al in de selve baen;
Cecilia ging singen
haer hert dogt haer t'ontspringen,
Het geene dat den Herder
so datelijk verstond;
En kusten zijn Cecilia
al voor haer rooder mond.
Kom ziet het pluym gevogelt,
hoe dat het heene zwiert;
en siet het Nagtegaeltje
Hoe soet het tiereliert;
De schaepjes hun vermyde
al in het groene velt;
en dat aen geen groen heyde
zijnse neergestelt,
De Son komt haer vertonen,
het Aerdrijk
| |
[pagina 222]
| |
hem verschonen,
De Herders waeren vrolijk
en zongen al te saem,
al met hun herderinnetjes
die haer zijn aengenaem.
Mijn dunkt ik zie haer komen,
of is het maer een droom
O ja het is Cecelia
die soekt haer Bruydegom,
Het is Cecelia zelver
seer wel gemoed en bly,
Sa sa mijn lieve Schaepjes
komt nu alle by my
Wy sulen haer gaen tegen,
Soekt nu de naeste wegen,
op dat ik haer mag kussen
al voor haer roder mond,
so salder buyte vrese
mijn hert worde gesond.
Cecelia sag haer Herder,
den Herder Floriaen,
al by zijn kudde Schape
kome van agter aen;
en daer ontmoet hy Celia
Omhelst zijn schone Bruyd,
de lieffelijke traentjes
quam bey haer oge uyt,
denkt eens wat voor een sugten,
wat lieffelijk genugten,
gave zy daer te kenne,
al door haer liefde groot,
beloofden zy malkaer trouw te zijn
tot d'uure van haer dood.
De Herders al te same,
die waren vol jolijt,
die quamen haer vertonen,
in dese somer-tijd,
Flora haer vertoonden
met bloemtjes in haer schoot,
Daer zy mee bekroonden
Cecilia het hoot;
het gink 'er met genugten,
Sy plukten zoete vrugte
het was er al Victory,
Victoria,
Elk wenste veel geluk aen
de Bruyd Cecilia.
Het lieffelijk gezelschap,
dat daer heel vrolijk was,
Men dekte daer de Tafel
al in het groene gras,
de Herders haere Nimphjes
daer soetjes sette neer,
Die
| |
[pagina 223]
| |
gaven zy daer soentjes
de Nimphjes kusten weer,
En dat met melody,
En zonder jalouzyen,
Sy waren familjaeren,
Heel vrolijk ende bly,
En hadden niet te sorgen
voor de steeds klappery.
Dus leeft wel groene linde,
dus leeft wel groene wout,
Jk peys op mijn Clorinde,
die mijn gebonden houd,
og mogt ik mee genieten,
Het minsten van haer vreugd,
mijn bloed sou ik vergieten,
en dat uyt rijne deugd,
og mijn lief Clorinde,
Laet my u dog vinden,
om hier met u te spreeke,
en dat van alles goets
de stralen van u oogjes
mijn aen u denke doed.
Soo ik u niet en vinde,
in dese uur en tijd,
So zien ik wel dat Venus
Godinne mijn benijd,
Nogtans sal ik u soeken,
met mijn Schaepkens faljant;
van hier in alle hoeken:
En blijven u konstant,
Maer of ik u eens vonde,
Op deser uur en stonden,
Wy souden vrolijk wesen,
en bennen vol pleyzier,
Drinken daer by een teugjen
van het alderbeste bier.
'k Heb nu so lang gelopen,
door bosse Veld en Woud:
en nog niet gevonden
die mijn gebonden houd;
Og og wat sal ik maken:
Jk ben in groote pijn,
mogt ik maer eens genaken;
de alderliefste mijn:
mijn herte sou verligten,
De droefheyd sou ik schigten,
maer ik vind my eylacy
in al te groote nood,
verwerf ik nu geen gracy:
Soo moet ik aen de dood.
|
|
