Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

Disputatie tussen een Minnaer, en een Bachus vriend,

Op een aengename Voys.

In de Min vind ik genugten,
en ik in de koele Wijn,
die verdrijft alle ongenugten,
by zijn Lief ist zoet te zijn.

Segt men wat pleyzier kan 't wesen,
alle dagen vol en zad,
de Wijn kan ons van al genesen,
ik loop geen meysies agter 't gad.

Jk leef gerust en zonder sorgen,
de wijn versterkt mijn hert en zin,
heb ik geen geld de waerd zal borgen,
en dan lag ik met de Min.

Dat zijn al maer zotte reden,

[p. 204]

 

en een regte dronkaerts praet,

 

maer een meysie fraey van leden,

 

dat is waer mijn herd na staed.

 

 

 

Dronkaerts zijn gelijk de beesten,

 

wel wat zijn de minnaers dog,

 

niet als ongeruste geesten,

 

vol van listen en bedrog.

 

 

 

Laet ons niet meer disputeeren,

 

van de Liefde of van de Wijn,

 

laet ons same accordeeren,

 

en dan lagende vrolijck zijn,

 

en dan la ha ha ha hachende,

 

en dan lachende vrolijk zijn.