Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
Auteursrechtvrij
[pagina 192]
| |
Stem, De blaeuwe Vlag die waayd.Jonckman.
Als ik lag te Nagt op Bed,
wierd ik in mijn rust beled,
want ik mijn gestaeg inbeelde,
dat ik was by een godin,
die mijn kuste ende streelden,
en wij koelde onse min.
Maer soo dra Auroor verscheen,
al mijn zoed vermaek verdween,
ag hoe vind ik mij bedroge,
ik versmagt door 't minne vier,
ik riep o goden hebt mededogen,
nu ik mis mijn troeteldier.
Maer mijn dogt de minne god,
dreef met mijn de schemp en spod,
en ick ben voort op geresen,
en na buyten toe getreen,
daer sag ik een Engels wesen,
soetjes treden voor mijn heen.
Jk volgden haer frisse gank,
en ik hoorde dat sij sank,
met een zo heldere taelen.
maekten zij een zoed geluyt,
spijd de fiere Nagtegaelen,
ik wenste dat zij was mijn bruyt.
Haer gesigt scheen mijn van ver,
schoonder als de morgen Ster,
haer oogiens die so blonken,
waren swart gelijk een gid,
| |
[pagina 193]
| |
branden door de minne vonken,
en haer hanties lely wit.
Als ik zag haer roder mont,
zo wier mijn ionck hert doorwondt,
en sij schoon kint gepresen
met een aengenaem gevley,
ag mogt ik u dienaer wesen,
en mijn voegen aen u zij.
Dogter.
Jonckman ick ben gekomen hier,
om te nemen mijn plijsier,
daerom wildt mijn niet moveeren,
want ik ben hier maer alleyn,
maer het is in deugt en eeren,
so wilt mijn geselschap sijn.
Jonckman.
Uytverkooren mijn godin,
ik sweer u uyt zuyver min,
tot der dood met u te leven,
zamen door de Egte band,
de hemel zal getuygen geven,
daer 's mijn trou tot onderpant.
Dogter.
Wel aen dan frisse gesel,
laed ons nemen geen uytstel,
ik sal daer op u Trou ontfange,
met een kusje aen mijn koon,
en daer na is mijn verlange,
want gij zijd voor mijn persoon.
Jonckman.
Het scheynt of de minne goon,
daelden uyt vrou venus throon
in 't gras wij ginge ruste
en met dese schoon Jonkvrouw,
onse minne brand wij blusten,
en bevestigde onse trouw.
Laet ons vlegte nu een kroon,
om te danken al de goon,
met gras en frisse bloemen,
| |
[pagina 194]
| |
Maegde palm en liefde Kruyt,
nu dat ik met lof mag roemen
dat ik heb een schoone bruyd.
|
|