Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 165]

^*

* Katern 23

Een Minne-Lied, van Daphne,

Op een schoone Voys.

Doen Daphne d'overschoone Maegd,
Van Apollo haer vlugt nam ten Bosse in,
En van hem snel wierd nagejaegd,
En hy lieper en rieper komt schoone Godin,
Toeft wat, toeft wat, weest niet verbolgen,
En waerom loopje u selven bezint,
Leeuwe nog Beeren, nog Tijgers u volgen,
Maer 't is Apollo die u soo seer bemind,
wilt u erberme ziet
agt gy mijn kermen niet?
Laet mijn Godheyd niet in de ley,
hebt deernis o Daphne, hebt deernis met my.

De geen daer gy soo schuw van vlugt,
Js Harder of Kinkel die 't veed hoed of weyd,
Maer 't is een God die door de lugt,
De gulde glans van zijn stralen uytspreyd,

[p. 166]

 

d'Opperste Jupiter is mijn Heer en Vader,

 

Paros Delphos en Thenedos staen,

 

Tot mijnder gebied en bevel allegader,

 

Jk ben de Son, Mijn Suster de Maen,

 

Kruyden en Bloeme die

 

ik nau te noeme zie,

 

Locken mijn stralen allen uyt d'Aerd',

 

Mag dit u niet locken, o schoone bedaert.

 

 

 

Noyt word ik Oud, staeg blijf ik Jong,

 

Mijn hayr en vergrijst noyt, maer blijft even geel,

 

Want ik van Jupijn mijn wesen ontfong,

 

By de negen muysen en 't spel van mijn veel,

 

U o mijn Daphne ik mogt komen ter ooren,

 

Dat gy u loopen gerust liet,

 

'k Sou buyten twijffel u hartje bekooren,

 

Om mijn te helpen uyt mijn verdriet,

 

Og hoe gerusjes wou

 

ik dan mety kusjes jou

 

Liefje onthaele als een Godin,

 

Nu Daphne staet, Daphne hoord dog na mijn min

 

 

 

Maer 't was om niet, Wat Phebus riep,

 

Want Daphne vloot hem zo snel als zy kon,

 

Waerom hy ook zoo schigtig liep,

 

Dat hy haer in 't loopen op 't laeste verwon,

 

Venus Venus, Phebus bestormt my,

 

Helpt my o Vader riep Daphne versaegt,

 

Kuysche Diana komt (bid ik) hervormt gy,

 

Straks de schoonheyd verhoort dog u maegt

 

Want ik wil sterven eer,

 

Hy sou verwerven meer,

 

Dood gy zijt seer wellekoom,

 

Daer me zoo wierd Daphne hervormt in een Boom.

 

 

 

De droeve Phebus bleek van rouw,

 

Omhelsde met tranen de lieve Lauw'rier,

 

En sey, o Boom beeld van mijn Vrouw,

 

Blijft altijd jong, en een Vyand van 't vier,

[p. 167]

 

Spartelt en klatert, Wanneer men u bladeren

 

werpt in 't vier, doed als Daphne deed

 

doen haer 't vier van minne quam naderen,

 

Strijd dan als Daphne mijn wederstreed,

 

leert daer de Maegt door,

 

Als men haer jaegt het oor,

 

Nimmermeer te buygen naer geyle lust

 

En daer op heeft Phebus den boom eens gekust.