Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 117]

^*

* Katern 17

Den Huwelyke Staet, van Kees den Eyer-Boer met sijn Haegse Juffrouw,

Voys: Van de Quezel.

Keesje dien vryer:
Die is getrouwt als nou:
Niemand is blyer:
Als Kees met zijn Juffrouw:
hy had gestelt zijn zin:
op een schoone Boerin:
maer die was hem te rijken:
Daerom zoo liet zy Kees:
van agteren kijken.

Doen trok hy over:
Na 's Gravenhaeg verstaet:
By Juffrou pover:
die hy beminnen gaet:
Kees sprak wel Juffrou fijn:
hebt gy nu zin in mijn,
Gy wilt u blanke leden
Aen my o schoon Godin,
Jn 't kort besteden.

[p. 118]

 

Wel Kees wat praetje,

 

Hebt gy u nu bedagt?

 

Mijn soete maetje,

 

Jk had u niet verwagt,

 

Maer nu gy komt om mijn,

 

Sal ik u huysvrou zijn;

 

Ey kom wilt binne treden:

 

En drinkt een glaesje wijn,

 

Rust uwe leden.

 

 

 

O selder weeken,

 

Wat was dien Kees den boer,

 

Beleeft in 't spreken,

 

Toen Juffrou zoo uytvoer,

 

Had gy het voort gedaen,

 

Doen ik u eerst sprak aen:

 

Op de markt mijn vryer,

 

Doen ik verdienen wou,

 

U botter en eyer.

 

 

 

Want uwe leden,

 

Stonden mijn soo wel an,

 

Nu sal ik u kleden,

 

Ja trots een Edelman,

 

een kleed gechammereert,

 

want gy bent het wel weert?

 

Pruyk hoet tot mijn behagen,

 

met een vergult rapier,

 

Dat sult gy dragen.

 

 

 

Sy trouwde t'samen,

 

Doen 't alles was gereet,

 

Seer aengenamen,

 

Wat sag dien Kees doen wreet,

 

Hy wou geen Boer aensien,

 

maer by de Edel-lien,

 

Sag men hem stadig treden,

 

maer hy kon niet verstaen,

 

De hooftse reden.

 

 

 

Syn Juffrou hem leyden,

 

By Heeren hoog van staet,

 

Sy samen seyden,

 

Kykt hoe dat Kees daer gaet,

 

Wat hangt den degen plat,

 

Al voor zijn Boere gat,

 

De lobben op zijn handen,

 

't Was beter dat hy liep,

 

met eyer manden.

 

 

 

Juffrou dit hoorde;

 

verstont de hoofse reen,

 

met korte woorden,

 

Sprak zy in het gemeen,

 

mijn Heeren dit aenziet,

[p. 119]

 

Veragt mijn Kees soo niet,

 

Het is mijn man verheven,

 

'k Heb goet voor hem en mijn,

 

Om van te leven.

 

 

 

Kees stond verlegen,

 

Dat Juffrouw sprak die reen,

 

Hy trok zijn degen,

 

En riep kom een voor een,

 

Gelooft ik ben niet gek,

 

Dus hout van my u bek,

 

Jk laet mijn soo niet loeren,

 

Schoon ik gesproten ben,

 

Al van de Boeren.

 

 

 

Die Heeren aerdig,

 

Stonden bezweken schier,

 

Dat Kees soo vaerdig,

 

dorst trekken zijn Rapier,

 

Sijn Juffrou nam hem mee,

 

En stelde Kees te vree,

 

Gy knegts wilt hier uyt leeren,

 

Want Kees den Boer is nu,

 

Een Edel Heere.