Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
Auteursrechtvrij
[pagina 115]
| |
Op een bekende Voys.Helaes, wat droefheyd en wat smert,
Voel ik in mijn jonkhert,
Cupidoos schigten,
Die bragten mijn in gequel,
Mijn Hertje stigten,
Een fraey fris Jong gesel.
Wel Dogter bent gy dol of sot,
Of houd gy met mijn de spot,
U Jonge Jaren,
Die sijnder nog veel te vroeg,
Wagt u van paren,
Gy hebt 'er nog tijds genoeg.
Moeder drie maenden gepasseert,
Heb ik 'er op 't Schip geleerd,
Van eenen Schilder,
Die schonk 'er mijn zijn potret,
Ja Moeder ik wilder,
Nu wesen op 't Egte bed.
Wel Dogter schort u dan de Trouw,
Of wilt gy wesen een Vrouw,
Jk hoor dat Steven,
Ons aldernaeste Buurman,
Zijn Troutje wil geven,
Aen u mijn Dogter dan.
Wel Dogter word dog niet so quaed,
Maer hoord na wijsen raed,
Steven heeft schijven,
En alles wat daer by hoord,
Gy sult 'er by blijven,
En woonen in zijn poort.
Jk woon veel leever in een huys,
Al was het maer een kluys,
Als by ons Steven,
Te woonen op een Casteel,
| |
[pagina 116]
| |
Mijn hertje moet Leven,
By een Schilders Penceel.
Wel Dogter bent gy dan bedugt,
Dat gy om hem soo sugt,
Moeder ik sterve,
Hy heeft 'er geleyd de grond,
Zijn eerste verwe,
Heeft mijn Jonkhert doorwond.
Dogter hoe lang is het geleen,
Dat gy met den Schilder gong heen,
Moeder drie maenden,
Als ik was inne de Schou,
Hy deeder gestadig,
Al wat ik maer hebben wou.
Dogter bent gy dan bevrugt,
Dat gy om hem soo sugt,
Moeder ik sorge,
Mijn rokken worden soo nau,
Dat 's alle morgen,
Word mijnder Jonkhertje soo flau.
Wel Dogter maekt dog geen getier,
Haelt mijn den Schilder hier,
Dat geestige quantje,
Dat Schilderen kan soo net,
Hy voelde met zijn handje,
En boorde met zijn Lanset.
Moeder geeft mijn dan u kind,
Dat is tot mijn gezint,
Schilder verheven,
Mijn Dogter is u gegunt,
Schildert na 't leven,
Soo dikmaels als gy kunt.
EYNDE. |
|