Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

Fragment van het slotlied

hoe dat binnen dese Stee,
Een Juffrou met haer katteken dee,
Alle menschen lagtender mee.

Dese Juffrouw rijk van goed,
Was magtig en vol weelde,
Zy had een katteken opgevoed,
Daer zy dikmaels mee speelden:
Het was seer proper en seer net,
Sy had 'er haer zinnekens opgezet,
't Katteken sliep by haer op bed.

Het was op eenen morgen vroeg,
[Zy g]ink het katteken streelen,
[…]s daer by niet genoeg,
[…][li]nten en haer Juweelen,
[…] dat katteken aengedaen,
[…] te zien hoe het mogt gaen,
[…] soo voor de Spiegel staen.

[Als] het katje zijn zelve zag,
't Heeft eenen schroom gekregen,
Van al dit vreesselijk beslag,
De Juffrouw hield het tegen,
't Krabden en beet wel alsoo rad,
't Vlugten hem boven in het dak,
Dat was wederom groot ongemak.

Tot Juffrouw haer groot ongeluk,
Stond het dak venster open,
dese Juffrouw vol van druk,
Heeft mijnen poes geroepen,
't Katteken sprong de vensteren uyt,
Het was verciert gelijk een bruyd,
met Juffrouws kostelijke buyt.

De Juffrouw gink van droefheyd groot,
Heel ziek te bedde leggen,

[p. 108]

 

De Moeder gants bedroeft in nood,

 

Sey wat is dit te seggen,

 

Sal u jonk leven ook zijn verkort,

 

Om dat gy niet gevrijd en word,

 

Ey segt my Dogter wat u schort.

 

 

 

Og neen soo sprak de Dogter lief,

 

Daer is wat meer verholen,

 

Ons Katteken dat is een dief,

 

't Heeft mijn Juweelen gestolen,

 

Men gink terstond de stad in 't rond,

 

Soo iemand wie een Katteken vond,

 

Die brengt het weer voor vijftig [pond].

 

 

 

Eenen korten tijd daer naer,

 

Het Katteken wierd gevonden

 

Men zag de strikken allegaer

 

Nog aen het hooft gebonden

 

maer de Juwelen waren verte[ert]

 

De Katers hadden hun keel gesme[er]t,

 

En is dat niet wel laggens weerd.

 

 

 

De Man die 't Katteken thuys brogt,

 

Wou hebben de vijftig ponden

 

Voor dat hy 't Katteken had gesogt,

 

Maer zy dat niet verstonden,

 

Sy tierden en schreeuden gelijk een hel,

 

Sy gaven de Man wat op zijn vel,

 

Dat was wederom Katten spel.

 

 

 

Oorlof dan Juffrous wie dat gy zijt,

 

Beklaeg het onnosel dierken,

 

De Juffrouw is haer Juweelen quijt,

 

Voor zoo een kleyn pleyzierken,

 

En speelt u leven met geen Kat,

 

Speelt liever met ik weet niet wat,

 

Op dat gy niet raekt quijt u schat.

EYNDE.