Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 83]

^*

* Katern 12

Een nieuw Lied, gemaekt op het afscheyd van twee Liefjes,

Voys: Door het baren van de vrugt.

Spoeyt u op Nipthunus ras,
Op het veld daer pekel plas,
Met soo meenigen Vroomen Ziel,
Gy een vaderlandse kiel,
Van Kapteyn en Soldaetjes goet,
En Matroosjes kloek van moet,
Die het Vaderland beminnen,
Om den Vyand t' overwinnen,
Tot den laetsten droppel bloed.

Het Schip Roosendael valjant,
Kapiteyn Breel ook wel bemant,
Sal ons met een goede moet,
Voeren op Sinttubus vloet,
Door de brakke baren heen,
Liefste Lief maekt geen geween:

[p. 84]

 

Als wy thuys sullen komen;

 

Sullen wy sonder schroomen

 

Van ons twee haest maken een.

 

 

 

Siet ons Lootsman is aen boort,

 

Alles is 'er nu soo 't behoort,

 

Met een geluk en behouwen reys,

 

En vijf schoten na den eys,

 

Siet ons Ankertje voor de Bezaen,

 

Siet de roode Zeyltjes staen,

 

Siet ons Roertje is aen ’t draeyen;

 

Laet de Blaeuwe Vlag eens waeyen,

 

Om soo Zeewaerd in te gaen.

 

 

 

En Lissabon is ons begeer:

 

Door den Grooten God en Heer,

 

Die ons opperstuurman is,

 

En van alles is hy gewis,

 

Jk hoop hy ons bewaren sal,

 

Het zy voor storm of lagerwal:

 

Voor zanden en voor stranden:

 

voor het geweld van de Vyanden,

 

Door zijn groote goedheyd al.

 

 

 

Mijn dunkt het Sintubus sout,

 

Dat blinkt ons toe als gout,

 

Door de stralen al van de Son,

 

Op het veld daer pekel bron:

 

En dan gaen wy Schuyswaert in

 

So Portugals Bogaert in:

 

vol van Appelen Sertijnen;

 

vol van alie Vijgen wijnen,

 

Soo na ons begeer en zin.

 

 

 

En dan gaene hand aen hand,

 

En spanceeren al door het land;

 

door de wijn pars ende druyf

 

Met een Juffrou hoog van kuyf:

 

Of een Portugaelse maegt,

 

Die mijn hert en ziel behaegt.

 

Wie sou tuys dan wille blijven:

 

altijd hore knorren kijven,

 

van zijn vroutje onversaegt.