Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
AuteursrechtvrijStemme: Fortuyn gy doet myn sinnen.Aenhoord gy Mans en Vrouwe,
't Sy jong of oud bedaegt,
Men sal de Bruyloft houwen,
Al van de Bossche Maegt,
Die in voorleden tijd,
Soo dikwils is gevreyd,
Nu zy heeft moeten trouwen,
Al is het meenig spijt.
Binnen drie honderd jaeren,
So is den Bosch vermaert,
Gevreyd van veel Minnaeren,
Soo die Cronijk verklaert,
Sy heeft haer eer bewaert,
Elkeen kloek wederstaen,
Sy heeft wel dertig Vreyers,
Ongetroost laten gaen.
Wanneer men heeft geschreve,
Duysend ses honderd jaer,
Negen-en-twintig daer neven,
Op Mey avonds dats klaer,
Quam Prins Hendrik eerbaer,
| |
[pagina 81]
| |
Al voor den Bosch playsand:
En heeft dat Bossche Maegdetjen;
Terstond de Mey gepland.
De Mey die stond ontloken,
Seer Lustig in haer fleur,
Haer Bloemkens kragtig rooken,
't Geheele Braband deur,
De Maegt lag in doleur,
Sy maekte grooten rou,
Dat zy haer Maegdom laten most;
Aen den Prins van Nassou.
Veel Graven ende Heeren,
Kapiteyns en Luytenants,
Quamen dees maegt vereeren,
Sy maekten daer een krans,
De Bruyd die most ten dans,
Al was 't haer lief of leyd:
Men ging de Bruyloft houwen,
't Banket worden bereyd.
De krans die was seer cierlijk,
Gemaekt in korten stond,
Men ging daer door pleyzierlijk
Tien uuren gaens in 't rond:
Die Maegt die lag doorwond;
Sy was in groote pijn,
Dat zy in haer ouderdom;
De Bruyd zou moeten zijn.
Sy lagen in vijf troppen,
Rontom den Bosch vergaert:
Wel tagentig duysend koppen,
Te voet en ook te paerd;
Elk een was onvervaert,
Sy speelden ongetreurt:
Ontrent wel twintig weken,
Heeft haer die Feest geduert.
Prins Hendrik van Nassouwen
speelde seer fraey ten toon,
Graef Ernst sal men niet flouwen,
Graef Willem ook in Persoon,
Met mijn Heer van Brederoon,
Prince als een Krijgsheld,
Met heel en half kartouwen,
Rontom den Bosch in 't Veld.
Hoe schoon dat men daer speelden,
En elk een deed zijn best,
Het Meysje seer krackeelden,
Sy wou niet wel ter Feest,
Sy most op 't lest,
't Was tegen haren dank;
Op den eersten September,
Dee zy haer Kerk gang.
De Bruyd die werd geschonken,
Wel lustig Engels bier,
France wijn heeft zy gedronken,
Ten was haer geen pleyzier,
Het Brabants meysje fier
| |
[pagina 82]
| |
Heeft nu de rok gekeert,
Prins Hendrik van Nassouwen,
Heeft haer Geusen geleert.
Wat helpt nu u schansen,
En u sterkheyd vermaert,
Gy most met my eens danssen,
Een Hollandse Galjaert,
Nu zijn wy twee gepaert,
Mijn Bruyd weest welkom,
Gy zult nog vreugt genieten,
Van den Orangien Boom.
Hoe waert gy alzoo trotzig,
Daer ik u mind' op eer,
Spijtig; Hovaerdig grootzig,
En neemt van my afkeer,
Jk heb door Liefde teer,
Gegaen zoo meenigen gank;
By dagen en by nagten:
Gy weet mijn weynig dank.
Edele Prins van Nassouwen,
Verstaet mijn woorden klaer,
Dat ik u niet mogt trouwen,
Dit is d' oorsaek voorwaer,
Mijn Vrienden allegaer,
Wilden 't gehengen niet,
Had ik mijn eigen voogt geweest,
't Waer overlang geschied.
Nu komt mijn Bruyd mijn schoone,
Mijn Lief die ik bemin,
Voorwaer gy spant de Kroone
Gy zijt mijn hert en zin,
U bescherm Heer ik bin,
Jn spijt van mijn vyand,
Gy sult in vreugden leven,
Houdu altijd constant.
Breda Antwerpen meede,
Die zijn van herten bly,
Om dat gy zijt getreden,
Jn den Egten staet met my,
Sy zullen seggen zy,
U volgen met 'er daed:
Veel geluk zy ons wenschen:
Jn onsen Egten Staet.
Nu zingt een Lied van glory,
Gy Liefhebbers getrouw,
Looft God voor zijn Victory;
Prijst de Prins van Nassouw,
Dat gy Gods Woord op bouw,
En dat uyt Liefden goed,
Laet ons in deugden groeyen,
Gelijk de Kalver doed.
EYNDE. |
|