Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

Een nieuw droevig Verhael, van een ryk Koopman in Maestrigt, welk een eenige Dogter had, alwaer een Engels Dans-Meester op verliefde, en versogt haer Vader om te Trouwen, 't geen de Vader niet wilde konsenteeren, etc. alles verder te lesen of te zingen,

Stem: O Schoon Cato wat baet al u gevley.

Het schijnt de Wereld is een speel-toneel,
Want yder speeld zijn rol en krijgt zijn deel,
Als in Mastrigt in 't kort nu is geschied
Hoe dat een koopman quam in groot verdriet.

Een Engels Dans-meester quam uyt zijn Rijk,
Hy was begaeft in kunst noyt zijns gelijk,
Seer net na 't leven en was vol fatsoen,
Al in Maestrigt kreeg hy zijn Garnisoen.

Quam te logerren by een rijk Koopman,
Die niet als eer en deugd in hem vernam,
Hy toond zijn kunst in 't speelen wonder schoon,
Waer door de maegt verlieft op zijn persoon.

[p. 70]

 

 

Dees suyver maegt die was vol minnepijn,

 

Zy dagt mogt dit mijn lief en man dog zijn,

 

Maer zy door schaemte hield haer Liefde in,

 

Dat niemand wist van haer opregte Min.

 

 

 

De Meester sag aen haer de Eerbaerheyd,

 

Hy wierd verlieft op dese Maegd met vlijt,

 

Presenteerd zijn Trou door een opregte Min,

 

Sprak Lief gy speeld gestadig in mijn zin.

 

 

 

Og dat den Hemel door een soete schijn,

 

Mijn Lief tot Liefde bragt gelijk tot mijn,

 

Dat mijn de Goden gunden u schoonheyd,

 

Dat in mijn hert door Min begraven leyd.

 

 

 

Gy spreekt van liefde uyt een valsse grond

 

Dat kan ik zien aen u manier en Mond,

 

Gy soekt te nemen Eer en al mijn goed,

 

Daer ik my (wel te regt) voor wagten moet.

 

 

 

Mijn Lief ik ben de tweede Gidion,

 

Die door trouwheyd en Liefde al verwon,

 

Jk ben de tweede Hercules hoord aen,

 

Wat u te vooren komt sal ik voor staen.

 

 

 

Meent gy 't in deugd kiest gy my voor u Vrouw,

 

Jk sal u wesen wederom getrouw,

 

Daer is geen dood of Tirannye zwaer,

 

Die ons oyt zal doen scheyden van malkaer.

 

 

 

Gy bent een tweede Sara in eerbaerheyd,

 

Geeft mijn een soen mijn lief ik ben verblijd,

 

De Liefde bragt haer beyde gaer soo veer,

 

Tot zy bevrugt wierd van dees jonge Heer.

 

 

 

Dit bleef verholen tot agt Maanden dan,

 

De Jongen Heer al by haer Vader quam,

 

Vader vergunt mijn dog den Egten Trouw

 

U Dogter moet zijn mijn Eerbare Vrouw.

 

 

 

Dat is een saek die 'k noyt gedogen sal,

[p. 71]

 

Schoon zy gekomen was tot onkuyssen val,

 

Jk wil nog liever haer van stonden aen,

 

Met dese Kling terstond vermoorden gaen.

 

 

 

Al het versoek en bidden was om niet,

 

Haer Vader wou dat gants gedogen niet,

 

Dus namen zy te samen een opstel,

 

Om weg te gaen en trouwen evenwel.

 

 

 

Hy wou zijn Lief niet laten in de nood;

 

De Liefde was van beyde kant seer groot,

 

Trokken op reys seer heymelijk en stil,

 

Al om te Trouwen 't was beyde haer wil.

 

 

 

O Liefde! Liefde wat baert gy verdriet,

 

Ag! ag! dees twee komen in 't lijden ziet,

 

De Sterre, Zon en Maen staen schier ontstelt,

 

Van dese Tirannyen en geweld.

 

 

 

Hy komt met zijn lief digt voorby een Bos

 

Veel Franssen quamen uytgesprongen los,

 

Riepen legt af u Leven, goed en bloed,

 

Waren als Leeuwen op zijn Lief verwoed.

 

 

 

Hy als een Held stelden zijn Leven bloot,

 

Met het Rapier, sprak steekt my liever dood,

 

Brengt my om 't leven met mijn lieve Vrou,

 

Want in de nood 'k haer niet verlaten zou.

 

 

 

Zy als Barbaren vielen op haer aen,

 

Maer hy kloekmoedig heeft haer wederstaen

 

Hy riep; Mijn Lief ik moet in desen nood

 

U nu verlaten, Want ik sterf de dood.

 

 

 

God u bewaerd want ik nu niet en kan,

 

Mijn tijd is kort de dood die komt mijn an,

 

Adieu mijn Lief tot in der eeuwigheyd,

 

De soete Jesus wil u doen geleyd.

 

 

 

Zijn Lief viel op het doode Lighaem neer

 

En riep; wat sal ik nu gaen doen? O Heer!

[p. 72]

 

Mijn Lief is dood mijn Eere die is van kant,

 

En ik moet dolen gaen in een vreemt Land.

 

 

 

De tijt was om haer barensnood quam aen

 

Zy was bedrukt en wist niet waer te gaen,

 

Zy verlost van twee jonge Sonen schoon,

 

Die zy vermoord seer fel en sonder schroom.

 

 

 

Zy bragt om 't leven dees twee kind're soet

 

Kaptse aen stuk seer fel, wreed, en verwoed,

 

Paktse in een Koffer stuurt de Vader thuys,

 

God wil bewaren yder voor dat kruys.

 

 

 

Een Brief daer op, daer 't in te lesen staet,

 

De regte grond s' haer Vader weten laet,

 

Vader ik stuur u dit tot u verdriet,

 

Gy bent de Man daer 't al om is geschied.

 

 

 

Het is u schuld dat ik mijn Eer ben quijt,

 

Het is u schuld en gy den oorsprong zijt,

 

Mijn Lief is dood twee moorde heb ik gedaen

 

Om uwent wil zoo moet ik vlugten gaen.

 

 

 

Neemt een Exempel Ouders wie gy zijt,

 

Gy jonge Jeugd u selven altijd mijd,

 

Van alderhande boose Minne-lust,

 

Leeft dog in vree met u Ouders in rust.