Een nieuw klugtig Lied, van een Jonkman en een Dogter,
Vois: Ontsluyt, ontsluyt u venstertje.
Schoon Catrijn o beeld der beelden,
Gy hebt mijn jonkhert doorwond,
Uws gelijk die vind men zelde,
Gy zijt vol bevalligheden,
En uw Oogjens als Cristal,
Die vercieren 't altemael.
Jonkman het zijn maer bagetellen
Die gy altijd aen my doet
Jk ben een Dogter kleyn van gelde
Groot van staet maer weynig goet
Ik en heb geen meerder somme
| |
Jonkman daer op moet ik roeme
Want die staet in zijne fleur.
Hy mag wel spreken van gelukken,
Schoon Catrijntje onbesmet,
Die u eertje eens sal plukken,
mogt ik eens tot mijn vermaken,
Op het wit van uwe kaken,
Heel gerust van mijn gemoed.
Jonkman ik ben bereyd te trouwen,
Maer van mijn eer versekert wees,
Te buyten gaen sal ik wel schouwen,
Al die wellusten van het vlees,
Als mijn eertje is gestolen,
Moet ik u vallen te voet,
het is veer genoeg gekomen,
Als men de jonkmans bidden moet.
Lief gy staet in mijn behagen,
Ik sal u kiese voor mijn vrouw,
Jk heb u nog een vraeg te vragen,
Om niet te quetse onse trou,
Jk zeg u lief sonder malicie,
maekt daer in geen ongenugt,
het is een maegd van kleyn condicie,
Die is van mijn met kind bevrugt.
Wel ik sou dan niet begeeren,
die met een ander gaet spanceren,
En die een eerbaer maegt verdrukt,
en gaet by u een dogter zwanger,
o vervloekte ligten aerd,
gaet daer heen en wagt niet langer,
Op dat zy het kindtje baerd.
Lief ik wil u dog niet storen,
weest goedertierig en verduld,
Wilt eens na mijn reden hooren,
want het was meest haer eyge schuld
zy was seer ligtelijk te vreden,
Jonkman, 't zijn maer valse treken,
| |
u niet verschonen vriend,
gy weet so minnelijk te spreken,
dat gy een dogter gracy wind
door beloften van de Trouwe
bragt gy haer in 't geween,
maer 't sal u namaels rouwen,
Wee die leyd den eersten steen.
Lief ik sal haer consenteren,
wat zy wel sou pretendeeren,
voor 't verliesen van haer eer.
Jonkman zwijgt dan sonder falen,
gy en kunt dog ongetroud,
Een Maget haer Eer betalen,
Met geen honderd tonne Goud.
EYNDE.
|
|
Auteursrechtvrij
