Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
AuteursrechtvrijStem: Als 't begint.Wie wil hooren zingen,
Wat tot Ostende is geschied,
't zijn wonderlijke dingen,
Hoord Vrinden na dit Lied,
Van een Koopmans Dogter zaen,
Hoe haer vrijden een Jtaliaan.
| |
[pagina 29]
| |
Des s'avonds alsoo laete,
Quam hy voor haer deur,
met dese Dogter praten,
Zy waer bleek van koleur,
Hoe staeje hier soo bleek en ziet,
Js u eenig leed geschied.
Met soo trak hy van zijn handen,
een ring was rood van goud,
Dat gaf hij haer te panden,
En zey dit hoord u mijn Lief,
Wat gaf zy hem tot onderpand,
Eenen schoonen Diamant.
Haer Moeder dit aenhoorden,
Zy sprak haer qualijk aen,
Jk wou u liever vermoorden,
Dan te Trouwen sulken Man,
Gy bent soo'n rijken Koopmans Kind,
Voor sulken fielt gy niet en bint.
De Dogter die seer weenden,
Viel op haer knien neer,
Al met haer handen te samen,
Moeder laet het dog geschien,
Men vind soo meenig goed Mans kind,
Die wel een Koopmans Dogter mind.
De Moeder dit aenhoorden,
Zy sprak haer Dogter qualijk aen,
Dat jou Vader dit hoorden,
Hy sou jou doen het hooft afslaen.
Of jou brengen in bedwang,
Waer gy bleef u leven lang.
Tusschen twee hooge muuren,
Sag men dese maget gaen,
Met zugten en met treuren
Met droefheyd was zy belaen,
Door een scheurtjen van de deur,
Sag zy haer Serviteur.
Binnen een Jaer daer naere,
Hoorden zy de Trommel slaen,
Sy schudden en zy baerden
Met droefheyd was zy belaen.
| |
[pagina 30]
| |
Door een scheurtjen van de deur,
Sag zy haer Serviteur.
Binnen een jaer daer naere,
doen zy uyt de muure quam,
als een man in 't openbaere,
Na 't Leger is zy gegaen,
zy had een zadel op 't Paerd,
Aen haer zijde een blanke zwaerd
Een graeuwe hoed met pluymen,
Heeft zy op haer hooft gezet,
Na de Fransman konstuyme,
na 't Leger is zy gegaen,
Zy had een pakje van kornaed,
't Was gestikt met goud draed.
Adieu mijn Vader en Moeder,
Adieu al mijn Vaders goed,
Mijn Suster en mijn Broeder,
hier mee soo nam zy oorlof zoet,
Zy gaf haer Moeder nog een groet,
En zy keerden met ootmoed.
Tussen twee Trompetten,
Sag men dese Maget gaen,
Men mag hier wel op letten,
Naer het Leger is zy gegaen,
Tot dat zy daer in quamen,
Daer zy haer alderliefste vand.
Doen zy hem had gevonden,
Doen was 'er nog meerder rou,
Want hy had 'er gegeven,
Zijn Trouw aen een ander Vrouw
Adieu geluk adieu voorspoed,
Adieu al mijn Vaders goed.
Zy stak haer paerd met spooren,
En reed voor haer soete Liefs deur,
Die maere die quam voore,
En dat al op 't zelfde uur,
Zy vraegden seer confuys,
Js de Kapiteyn niet thuys.
De Kapiteyn quam voore,
Hy gaf de jongeling een groet,
Bleek wierd zy van koleure
| |
[pagina 31]
| |
Doen veranderde bey haer bloed.
Wat Jongeling komt hier tot mijn,
Sou dit wel een Fransman zijn.
Jk ben geen Frans Heere,
Jk heb u wel eer gezien,
En om te viesenteereen,
Daerom zoo kom ik hier,
Daer gy mijn laest heeft af geseyt,
Daer ben ik nu toe bereyt.
Treed nu ras van u paerde,
Drinkt van mijn de beste wijn,
Komt zit hier in mijn zadel,
Die sal u geschonken zijn,
Zy trad haestelijk van haer peerd:
Zoo gy dit van mijn begeert.
Jk breng u edel heere,
Op de gesontheyd van mijn Lief,
Mjn hert doed mijn zo seere,
Dat ik u hier zo aenzie,
De ring die gy draegt aen u hand,
Js mijn eygen Diamant.
Hoe lang is 't wel geleden,
Zegt mijn wel fris Jongeling,
Dat gy hier quam getreden,
Deed de boodschap aen mijn,
Het is van daeg den derden dag,
Dat ik u 't laeste lief sag.
't Js nog niet mijn Vrouwe,
't Js nog maer mijn laeste Bruyd,
Dat ik de eerste mogt aenschouwe,
Mijn vrindschap was haest uyt,
Jk zouse voere na mijn Land,
Hoe veerder, hoe minder schand.
Dus nam hy tot zijn Vrouwe,
Desen eersten Careta,
De andere Bruyd vol rouwen,
Moest weer trecken na haer land,
Denkt eens wat een groote pijn,
Moest dit voor de Jonkvrou zijn.
| |
[pagina 32]
| |
Oorlof Dogters verheven,
Die versogt word tot de trouw,
En wilt zoo ligt niet geven,
Of gy komt in zulken rouw,
Want de Jonkmans woorden fijn,
Moet by de wind geleken zijn.
|
|