Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

De japansche droom,

Stem: Als 't begint.

Op een tijd, op een tijd,
Geraekte ik door spijt,
Jn vreemde fantazijen,
Jk ree op Schaetsen door de Maen,
Over den hollen Oceaen,
En 't puyk van Canarijen.

Daer sag ik, daer sag ik,
Ja in een ogenblik,
Veel wonderlijken dinge,
Jk sag drie Spanjaerts sonder hooft:
Met lubben tot haer kin geklooft,
Veel mooye dinge zinge.

Op den top, op den top,
Sag ik een Spinnekop,
Soo groot als heel Brittanje,
Sijn pooten waren wonder groot,
Zijn hooft ge-

[p. 6]

 

lijk een Weereld kloot;

 

Spoog appelen van Oranjen.

 

 

 

Op zijn neus, op zijn neus,

 

Vogt David met den Reus:

 

En al de Philisteyne:

 

En in het midde van zijn strot,

 

Sat root-neus met zijn rommelpot:

 

En speelde griedeleynen.

 

 

 

Met zijn tant, met zijn tant:

 

Sloeg hy een Oliphant,

 

Van 't Oosten tot het Westen,

 

En rolde soo de Wereld ront,

 

Tot stuyten aen de Noorder gront,

 

Van Hitland nog ten lesten.

 

 

 

Jn zijn keel, in zijn keel,

 

Sag ik een Frans toneel,

 

Met duysent muzikante,

 

Heel Vrankrijk was daer op den top,

 

Men song, en schonker lustig op,

 

De Wijn van allekanten.

 

 

 

Jn zijn maeg in zijn maeg,

 

Daer weyden alle daeg,

 

Wel hondert duysent Ossen,

 

Men reeder d'ala mode Toer,

 

Met jonker Pover en zijn Broer,

 

En duysende Karossen.

 

 

 

Jn zijn gat, in zijn gat,

 

Sag ik het groote Vat,

 

Van Heydelberg peyle;

 

Jk sag de heele Spaense Vloot,

 

Die niet als met Rijksdaelders schoot;

 

Al zijn zijn bakhuys zeylen.

 

 

 

Jn zijn buyk, in zijn buyk,

 

daer sag ik nog ter sluyk,

 

t'Antwerps Jesuiten klooster;

 

Hoe sy de martelaer Jan Hus,

 

Verbranden, en Laurentius,

 

Ook brieden op de rooster.

 

 

 

Sijne rug, zijne rug,

 

Verstrekte tot een brug,

 

Van 't Noorden tot het zuyden,

 

Daer Teeuwes met zijn bul op liep,

 

De Hooren toetende, en riep:

 

Valt hier nog wat te bruye.

 

 

 

Sijne staert, zijne staert,

 

Die maekte my vervaert,

 

Voor al het yss'lijk moorde:

 

Gants Engeland was op de been:

 

De straeten wa-

[p. 7]

 

ren al by een,

 

Geknoopt met water koorde.

 

 

 

Met zijn poot, met zijn poot,

 

Vertrapte hy de doodt

 

En sloots' aen Plutoos kluyster,

 

Hy sloeg de Sterren uyt de Lugt,

 

De son en Maen name de vlugt,

 

Den dageraed wierd duyster.

 

 

 

Kort daer naer, kort daer naer,

 

Wierd ik wel haest gewaer,

 

Dat alles was geloogen,

 

Soo haest al my de slaep ontschood

 

Lag ik in een beslikte goot,

 

Bescheten en bespoogen.