Meiregen: een bundel kinderverzen

[p. 34]

De Bladerkindertjes

De bladerkindertjes wonen
In gouden huizekens zonder gerucht;
Daar vliegt hun eeuwige plager:
De dart'le wind uit de hooge lucht.

Hij schudt de angstige takken:
‘Wat sta je daar toch in domm'lig gedroom?’
De bladerkindertjes reeg'nen
Als gouden sterretjes naar uit den boom.

De wind blaast bolrond de wangen:
‘Nu gaan we uit rijden, de wereld rond!’
De bladerkindertjes rollen
Als gouden radertjes over den grond.

De wind heeft dolle kuren;
Hij zwaait omhoog en hij zwaait weer neer;
De bladerkindertjes dwarr'len
Als gouden vlindertjes mee heen en weer.

Dan wordt het plotseling stiller:
De wilde wind wil wat rusten gaan;
De bladerkindertjes schuif'len
Op goud-pantoffeltjes langzamer aan.

Een fluister-fluistergeruizel:
De wind wiekt henen vanwaar hij kwam;
De bladerkindertjes liggen
Als doode vogeltjes rondom den stam.

[p. 35]

 

De bladerkindertjes liggen

 

Als doode loovertjes stil in het gras;

 

En wie 't niet wist, zou gelooven

 

Dat daar een goudsbloemen wereld was.