Aran en Titus, of wraek en weerwraek

[p. 8]

Op het Treurspel van Jan Vos.

De Wijngod (soo de Grieck een kluchtige Poeet
Vercierd) met Xanthias sijn knecht een reyse deed
Naer d' onderaerdsche Goôn, om vonnis daer te hale,
Wie best Treur-spelen schreef, in sijne moeders tale,
De wijse Euripides, of schrandere AEschylus,
Daer van de omstander niet derfd oord'len soo of dus:
Waerom dat Bacchus, om de twist saeck recht te scheyden,
Een yders Vaerzen in een juyste weegschael leyden,
Op dat de waerheyt uyt 't gewicht der Vaersen bleeck,
In AEschylus den Kroon Euripides af streeck:
Maer hadde Bacchus met een onpartijdig ooge
Dit Treurspel tegens d'oude eens ernstig opgewoge,
Hy had JAN VOS vereert met een gewijde palm,
Om dat hy nu verstreckt der ouden wedergalm.
Liefhebbers, wie gy zyt, komt zien, van wat vermogen
Een geest is, schoon hy niet 't school is opgetogen.
Een Glasemaker, die niet dan sijn moeders tael
En kan, verdooft de glants by na van al te mael
De Dichters. Dies wy schier vrymoedig mogen spreken,
Wijkt Spanjen, Vrankrijk, wijkt self Romen, ja wijkt Greken,
Ick weet niet of'er wel yet grooters oyt uyt quam.
Schept moed, ô nieuwe hoop van't machtig Amsterdam,
En volgt de stappen van den Drost, van Vondel, Huygen,
En wilt de Hengstebron met lust en yver zuygen,
Soo sal men t' zyner tyd noch seggen, dat uw Vaars,
Mee waerdig wesen sal de Sophokleesche Laars.

VECHTERSEN.