Schets van de Nederlandse letterkunde

205. Adriaan Morriën [geb. 1912]

Levensloop: Geboren te IJmuiden. Literair criticus bij het Amsterdamse dagblad Het Parool. Redacteur van Litterair paspoort.

In de zachte en zangerige verzen uit de eerste periode van Morriëns dichterschap spreekt een zekere weemoed, een vertedering die dikwijls de verhouding man-vrouw-kind tot motief kiest: Hartslag [1939]. In de bundel Landwind [1942] bezingt hij de heerlijkheden van het leven en van de liefde. Oorlogservaringen inspireerden hem tot ernstige verontwaardiging en tot een dieper nationaal besef: Het vaderland [1946]. Een diepgaande wijziging

[p. 240]

onderging zijn dichterlijk taalgebruik omstreeks 1950, het zangerige ritme nam af, het verrassende beeld nam toe, maar de zachtmoedige verwondering bléef: Vriendschap voor een boom (1954). Adriaan Morriën, die tevens een kundig criticus is, vooral van poëzie: Concurreren met de sterren [1959], schreef ook opmerkelijk proza, waaronder de bundel humoristische en diepzinnige verhalen Een slordig mens [1951] vermeerderd herdrukt als: Mens en engel [1964], en het verhaal over zijn dochters Alissa en Adrienne [1957].