[1930] beschrijft de eerste beklimming van de Mont Blanc. In 1939 verscheen: De bruiloft der zeven zigeuners, vol romantiek van Zuid-Oost-Europa. Belangrijk werk heeft Den Doolaard tijdens de oorlog verricht bij de radio uit Engeland. Zijn roman over Walcheren: Het verjaagde water [1947] werd een internationaal succes. Later volgden Kleine mensen in de grote wereld [1953], het autobiografische verhaal: Het leven van een landloper [1958], en Grieken zijn geen goden [1960].
johan van der woude [geb. 1906] is zeer ongelijk, zowel in zijn onderwerpen als in zijn stijl. Door invloed van de richting-Vestdijk werd zijn taal geconcentreerder [Straat Magellanes, 1933; Blauwbaard en Octopus, 1939]. Onder het pseudoniem martijn de cort verscheen van hem illegaal Zeven brieven, die een uitstekend beeld geven van de stemming in ons land tijdens de bezetting.
Als novellist verdient r. blijstra [geb. 1901] vermelding: Evenwijdige lijnen [1949]; van belang is ook zijn boeiende cultuur-historische reisboek: Europa, mijn vaderland [1953].
Tot de meest gelezen auteurs behoren ook jan mens [geb. 1897] en aar van de werfhorst [geb. 1907].
Onder de romancières zijn vooral opmerkelijk:
marianne philips [1886-1951], die eerst na haar veertigste jaar aanving te schrijven. Ontroerend is De biecht [1930]; fijnzinnig van symboliek De jacht op de vlinder [1932]; een hoogtepunt van ironische levensvisie bereikte zij met haar boeiende Weense roman Bruiloft in Europa [1934]. In Henri van de overkant [1936] gaf zij een verhaal over joods kinderleven. Van haar voortreffelijke novellen verdient vooral De zaak Beukenoot [1950] vermelding.
Een verstilde, schroomvallige klank heeft het werk van elisabeth zernike [geb. 1891] dat achter de beschreven werkelijkheid een diepere zin doet gevoelen: Een vrouw als zij [1920]; Morgen weer licht [1938]. Elisabeth Zernike is ook een fijnzinnig dichteres.
emmy van lokhorst [geb. 1891] is de auteur van Phils amoureuze perikelen [1917], Vrouwen [1929], De toren van Babel [1934]. Het laatste boek is ook merkwaardig als tijdsdocument. Haar belangstelling is vooral gericht op het toneel.
jeanne van schaik-willing [geb. 1895] schreef in Uitstel van executie [1932] en Nachtvorst [1936] boeken van kritisch intellect en scheppende verbeelding. Ook zij ontwikkelde zich tot toneelrecensente.