[Oorlof.]
WY hebben Poetelick verthoont vande Dieren,
End vande Natuere ghenoech ghephilosopheert,
Van smenschen zeden, offitien end manieren,
End dat wt een sake goederthieren:
Niet dat yemant daer in sy gheschandalizeert,
Ten is al maer tot een Leering gheproponeert,
Om weten end kennen swerelts cours end ganck:
De menich wil groot zijn, end hy declineert:
De menich wil ghesont zijn, en is doot-sieck cranck:
De menich wil rijck zijn, end mist den ontfanck:
De menich wil Heer zijn, hy diende beter knecht:
Dit den Philosoph Thimon te seggen dwanck:
Lieuer Beestlick tzijne, dan een mensch onrecht,
Menich wil milt zijn, end' is met giericheyt ghehecht
Waer af dit Boeck thoont de rechte figuere,
Hoe de Mensch leuende met de doot is int gheuecht,
Door hongher, sieckte, liefde, telcker ure,
Dwelck ick hier al Philosophelick ruere,
Want de menscheyt is vol alder ghebreken:
Maer men can qualick elcken te passe spreken.
NJet dat wy Lucianum brenghen voor ooghen
Oft yemant byten, door dees doctrine:
So wy hier in Smenschen leuen verthooghen,
Daer de schultbare hem sou met quellen mooghen,
Hy had onghelijck vergramt op den Autheur te zijne,
Hoe wel t'Boeck veel feyten brengt te voorschijne:
Dyer met besmet is, macht hem aentrecken,
D'autheuren dedentvoormaels, so ick bevyne,
Homerus ginck Vorschen end Muysen-crijch opwecken,
Synesius hoort men de kaelheyt ontdecken,
Mato vande Mugge end Moerbooms plaetse taelt:
Seneca schrijuende, cond Claudium begecken,
Die onder de Goden wou zijn opghehaelt,
Lucianus door de Vliege, opt panlecken smaelt,
Horatius Flaccus elcx misbruyckt te kennen gaf,
Sonder yemants naem te worden afghemaelt,
Dwelck alle Gheleerde hem wel namen af,
Met reden schrijftmen de misbruycken straf,
| |
MAer meest elck de sausse der sotheyt proeft,
Daer sy met bestrijcken het miserabel leuen:
Anders en sou sulck als Cassios end Brutos bedroeft,
Oft als Milesisscher Maechden (hier qualick ghetoeft)
Om tleuen te quiteren, vresen noch beuen,
Maer de sotheyt can in lijden coragi' gheuen,
Dat die (als Nestor) out is, een jonghe Maecht begheyrt,
Zijnt niet al feylen, weyrdich beschreuen?
Dat de Vader tscheel-kint, noemt Schoon-oog expeyrt:
Vander brant in liefden, end is out, drooch wt-gheteyrt,
Sloorich, crom, tandeloos end kale:
En soecken het leuen hier te houwen lief en weyrdt,
Dwelck so verdrietich hier verhaelt wort altemale:
Gheen wijs mensch en candt lijden, ten sy hy niet dwale,
Oft met Thimonem inde Woestijn wech vluchte?
Als hatende smenschen handel end quale,
Het out gheblancket Wijf loopt soecken ghenuchte,
Deen vrient paeyet dander met een cluchte,
Ycarus jonck, wil als Dedalus hooch vlieghen:
Dus sietmen meest elck sijn seluen bedrieghen.
Is hier ghedwaelt oft yet ghestelt teghen reden?
Erghert v daer niet in, tsy Leeck oft Clerck,
Reuerentelick wort v sulcks ghebeden:
Onvolmaeckt is de Mensch in consten in zeden,
Naer een cleyn vitie, neemt gheen groot ghemerck,
In t'constich Schaken, mistmen wel tbeste perck,
Men can int setten des Letters oock lustelick dolen,
Veracht daerom niemants slecht oft constich werck,
So ghy niet beters en leert in uwer scholen.
Veel moghen segghen: Js d'Autheur beuolen,
Alle Philosophen na zijn sin op te laeyen? –
Neent, want ick ben onweyrt t'ontrijghen haer Zolen:
Daer my dwater te diep is, gaen ick niet bayen:
En drinckt wt mijns selfs Fonteyn, wie cant schaeyen?
Ruer ick exemplen, sulcx doen de Poeten vermaert:
Van niemants Cruydt en pluck ick, laet v paeyen,
Oft ghy een Sillabe te lanck siet, oft dicht ontpaert?
Ouervalt Drucker oft my niet, met Zoylus aert,
Roept gheen victori ghy en hebt my eerst verwonnen:
T'zijn goey Schutters, die altijt dwit raken connen.
Fecit In Deuchden Voort, Goutbloem: Anuers.
|
|
Auteursrechtvrij