ende swanen saghen vloten, omme hetwelcke de gravinne Rosula ende Baudewijn haren sone wel een schoon landouwe dachte te syne, alsoo 't ooc es. Ende als sy niet verre van Haerrelbeke en waren, so sach den pastoor eenen grooten brant up gaen, dies den roup up quam dat Haerelbeke in brande ende in gloeyde stont, dies de gravinne Rosula riep up den heleghen sant Sinte Beertolf dat hy de plaghen an God van hemelrijc verbidden wilde, dwelcke ghebeden sijnde so saghen sy het ghebeente metter lade daer hy inghesloten was by den inghele des Heeren, in vorme van eenen jonghelynck t' schepe brynghen, daer de gravinne ende Baudewijn ende den pastoor al t' samen in waren, daeraf sy lieden seer verwondert waren, dies de gravinne beval dat men de reliquyen draghen soude in 't cloostere van Sinte Pieters op den beerch van Blandijn, ende soude deselve lade doen verchieren met gaut ende selvere, segghende dat den grave Aernaut soude verblijt sijn van het schoone myrakele, maer soude bedrouft sijn om die groote schade, die tot Haerelbeke ghebuert es van den brande, dwelcke ooc also gheschiede, want hy was verblijt van het schoone myrakele dat God duer synen heleghen vrient Gods ghetoocht hadde ende was drouve om de groote schade, die tot Haerelbeke an de keercke ende an de stad ghebuert was, want Haerelbeke was alsdoen een groote stad.
Auteursrechtvrij