wiert, dewelcken hem raet vraechden, daerup den heere van Dixmude, als ruwaert van Vlaendren, andworde ende seyde: ‘Ghy heeren ende conynghen, ghemeerct dat ghylieden gheen profijt en cont ghedoen noch de stede hinderlick, ende de stede niet wel winnelic en es, mids datter noch jaerlicx victailge hemlieden ghenoech toecompt duer de riviere van Antworpen van der Schelde ende ooc van der Nuesen, ende oock met schepen over de meerschen, ende oock duer de heymelicke duerganghen, die sy hebben onder de eerde, dies hemlieden gheen victailge ghebreken en mach, maer believe 't u, myne heeren conynghen van Vrancrijck, Inghelant en Scotlant, t' avent ulieder leghers te lichten, ic sal so veele doen an de heeren van Ghendt dat den conynck van Inghelant in de stede sal comen om synen heet te behauden ende cooren te sayen up de maerct, so synen heet inhaut, ende voort als den grave Aernaut in 't lant commen sal den conynck van Vranckerijcke te obedieren als synen overheere, ende indien hy iet jeghens den coopman mesdaen heeft, dat sal hy beteren soo 't behooren sal.’ Dies den coninck van Vranckrijc ende Scotlant huerlieder leghers lichten ende trocken elc t' synen landewaert.