Het beleg van Gent ten jare 965

Hoe de dry conynghen den adele duer de wapenen ende bannieren wort ghegheven te kennen.

Den conync van Vrancrijck die vraecht wie die schiltwapen ende banniere toebehoorde boven metten arend ten alfven sable; daer up hem de heere van Dixmude andwoorde: ‘Eenen Gheeraert, heere van Staven, burchgrave van Ghent.’

Doen vraechde den conynck van Inghelandt wie die banniere ende schiltwapen toebehoorde, metten dry selveren leeuwen in 't velt van sable; daerup hem den heere van Dixmude andwoorde: ‘Het gheslachte van de Vaernewijcx.’

Den conynck van Scotlant vraechde wie die wapen toebehoorde met dry gauden keperen in 't velt van kele; daerup den heere van Dixmude andwoorde dat toebehoorde het gheslachte van de Matere.

Den conynck van Vranckerycke vraecht wie die wapene ende banniere toebehoort met ij gauden vleercken in 't velt van assuere; den heere van Dixmude seyde dat toebehoorde het gheslachte Uutendale.

Den conynck van Inghelant vraecht wie die wapen toebehoorde met dry gauden moerbladeren in 't velt van kele;

[p. 11]

daerup den heere van Dixmude seyde: ‘Het gheslachte Uutervolderstrate.’

Den conynck van Vranckerijcke vraecht wie die wapen toebehoorde met iiij selvere kepers in 't velt van kele; daer up den heere van Dixmude seyde: ‘Het gheslachte van de Curtrosynkens.’

Doen vraechde den conynck van Inghelant wie die wapen toebehoorde metter selvere mane in 't velt van kele; daer up den heere van Dixmude seyde: ‘Het gheslachte van de Sersanders.’

Noch vraechde den conynck van Scotlant wie die wapen toebehoorde met vj. smalle baren; daer up den heer van Dixmude seyde: ‘Het gheslachte van de Gruutheere.’

Den conynck van Vranckerijcke vraecht wie die wapen toebehoorde met de gaude potenten in 't velt van assuere; daerup den heere van Dixmude seyde: ‘Het geslachte van de Bets.’

Noch vraechde den conynck wat van alle de schiltenapen ghewerden soude ende offer so veel edelmannen binnen Vlaendren waren; daerup den heere van Dixmude seyde datter noch al meer binnen Ghendt waren wonachtich dan hy ghesien hadde, mids dat hy maer an het westhende ende suuthende en lach met huerlieder legers, want an 't oosthende ende noorthende van der stede van Ghendt ooc met schilden ende bannieren van diveersche gheslachten ende edelmannen beset ende bewaert, als Maldeghem, Schoorisse, Gavre, Ravescoot, Rijm, Borluut, Maercke ende veel meer andere te lanck om verhalen.

Den conynck van Inghelant vraecht of sy alle van edelmannen ghecommen waren; den heere van Dixmude seyde: ‘Jaes, want sy alle veel rijcheden ende heerlicheden sijn besittende.’ Daerup den conync van Scotlant seyde dat sy quaet

[p. 12]

om verwinnen soude sijn, want sy alle mannen waren die de usancie der oorloghen wel wisten, ende de reyse verloren gaf indien de stede voorsien ware van victailge. Waerup den conynck van Inghelant hem seer verstoorde ende seyde: ‘Al soude ic seven jaren voor de stad ligghen, (ghelijc 't ooc ghebuerde,) so sal ic mynen wille van der stad cryghen.’ Ende hy swoer dat hy up de maerct cooren saeyen soude, dwelck hem den conynk van Vranckerijcke accordeerde.

Noch vraechde den conynck van Vrankerijcke wiens de wapen was met iiij selveren letteren in 't velt van sabelen; daerup den heere van Dixmude seyde dat de wapen van der stadt was, want die eerste es een griecxsche G, de tweede es een A, de derde es een N, de vierde es een D, makende t' samen GAND, want doen Julius Cesar Gallien ende het vlaemsche rycke conquesteerde so stichte Julius hier eenen turre die Gand hiet, naer den welcken de stede haren name heeft behauden, den welken Kaerle Martel ter bescheermynghe van de palen van Vranckerycke te bewaren hadde.

Omme welcke saken den conynck van Inghelant verstoort sijnde, seyde totten conynck van Vranckerycke: ‘Laet ons leghers naerder legghen ende laet ons dese Romeynen, wiens voorvaders Gallien nu Vranckerycke, ende Brytaengen nu Inghelant destrueerden, laetse ons al te male te nieuten brynghen, ende doen verslaen.’ Daeruppe den conynck van Vranckerycke seyde: ‘Laet ons naerdere gaen dat wy verstaen wat sy in den sin hebben.’ Dit siende den burchgrave als gouvernuer van der stede verboot niet naerdere te commen ten ware dat hy wat segghen wilde men soude den conync seer gheerne ghehoor gheven. Dan seyde den conynck van Vranckerijcke: ‘Ghy Gandoysen, wat hebdy voren jeghens de macht

[p. 13]

van dry conynghen te stane ende opposeren! Haddy wyselic ghedaen ghy sout uwe stede uwen souvereynen heere overghegheven hebben, ende hoe sydy so coene dat ghy uwe bannieren ende veendelen durft ontwinden jeghens myne conyncklicke majesteit?’ Waer up de Vaernewijcx seyden dat noch te vrouch was sijn ghenade te anveerden, so dat den conynck van Inghelant vraechde: ‘Waer es den grave Aernaut, ulieder heere, den welcken wy leeren sullen den coopman te rooven te lande ende ter see, ende hem niet en laet vry gaen daer hy wille varen, nochte oock synen overheere niet te willen obedieren, hemlieden noch vraghende of sy de stad wilden overgheven eer 't hulieden beraudde.’ Daerup de gheslachten van de Maters seyden dat se noch niet beraen en waren de stad also over te leveren, ghemeerct dat onsen heere buten den lande es, ende wy hopen hem syne stede wel te bewaren tot dat hy wederomme in 't lant comen sal.

Dies den conynck van Scotlant seyde dat sy naer den grave niet beyden en wilden, maer sy souden de stede haest winnen ende gheheel doen raseren. Up hetwelcke seyden alle de capiteynen, ende de gheslachten seyden dat sy al t'samen achterwaert deynsen soude, ende huerlieder ghedreechsel en achten wy niet meer dan eenen appelsteel ende met huerlieder flatternye en hebben wy niet te doene, ende sy seyden de coninghen de vryheyt ofte treves uppe, dat hemlieden was ghegheven.