Minne-plicht ende kuysheyts-kamp

Als mede verscheyden aardighe en geestige nieuwe liedekens en sonnetten

[p. 175]

Stemme. Van Iaques.

DIck klaagh ick myn lief met lyen,

Maar haar hart dat is van steen,

In myn druck schept sy verblyen,

Dat ontroert my al myn leen,

Meysje, meysje, lieve soete meysje,

Is 't so breet? ick denck wel neen.

Stadich gae ick murmureren,

Hoe ick haer sal spreken aan,

Hoe ick best sal courtiseren,

Om haar gratye te ontfaan,

Meysje meysje, lieve soete meysje,

VVilje niet soo laat het staan.

Kom ick drie maal in twee jaren,

Noch en word ick niet verhoort,

Hoe sal dan de jong hman varen,

Diemen daglyckx staat te woort,

Meysje meysje, lieve soete meysje,

VVeest te vreed of blyft gestoort.

[p. 176]

 

Claagh ick over haar bruyn ooghen,

 

D'eerste oorsaeck van myn leet,

 

Schaemje seyd sy van die loghen,

 

Bruyn en klaar maackt onderscheet,

 

Meysje meysje, lieve soete meysje,

 

'T is goet dat ghy beter weet.

 

 

 

Tis wel meer geschiet voor desen,

 

Dat een dochter gratieus,

 

Scheen in d' jonghmans oogh te wesen,

 

Midts hy synde amoreus,

 

Meysje meysje, lieve soete meysje,

 

Die geen steeck sagh door syn nues.

 

 

 

Prince! schat van alle gaven,

 

Heeft myn lief alleen by haer,

 

Jn myn hart leyt sy begraven,

 

Dusick sught veel sughtens swaar,

 

Meysje meysje, lieve soete meysje,

 

Sprack ick niet, so seyd ick waar.

FINIS,