Lust tot poëzie

Kinder-lijkaant.

Constantijntje, 't zalig kijntje,
cherubijntje, van omhoog
de ijdelheden hier beneden
uitlacht met een lodderoog.
Moeder, zeit hij, waarom schreit gij,
waarom greif gij op mijn lijk?
Boven leef ik, boven zweef ik,
engeltje van 't hemelrijk.
En ik blink er, en ik drink er
'tgeen de schinker alles goeds
schenkt de zielen, die daar krielen,
dartel van veel overvloeds.
Leer dan reizen met gepeizen
naar paleizen, uit het slik

[p. 74]

15

dezer werrelt, die zo dwerrelt.

 

Eeuwig gaat voor ogenblik.