Gysbreght van Aemstel

(1659)–Joost van den Vondel– rechtenstatus



[pagina 8]
Op den nieuwen Schouwburgh, Aen den Raedsheer Nikolaes van Kampen, WY bootzen 't groote Rome naer in 't kleen, Nu Kampen bezigh is met bouwen, En trots ten Hemel vaert met hout en steen. Geschut noch donders van kortouwen Versteuren hem, terwijle Spinola Van boven ziet zijn maenden krimpen In 's Princen weecken, en hoort in Breda Ons kort zijn lang belegh beschimpen. De Bouwkunst bloeit in 't midden van 't gevecht, En opent Schouwburgh en tooneelen: Daer strijckt de grijze Raedt het voorhoofd slecht, En word door droeve en blijde speelen Verquickt: daer groeit onze Amsterdamsche jeught, Die in haer' schick den bouwheer prijzen: Zoo dat zijn naem, op 't schatren van haer vreught, Tot in den boogh om hoogh komt rijzen, En stuit'er op, en berst ten venstren uit. Pompejus zou zijn eer benijden, En Scaurus zelf, vernamen zy 't geluidt, Dat, nae 't verloop der eerste tijden, Hun faem verdooft; mits 't oude Rome vlack Ter aerde plofte met zijn wallen, En 't ysselijck gevaerte kreegh een' krack, In puin begraven of vervallen. De krijgh ziet heiligh noch onheiligh aen: Wat kan'er tegens staen!