De werken van Vondel. Deel 10. 1663-1674

[Op de Waterwel te Nismes, genoemt Diana.]^*

O Stroom-Godt van de Stadt, gesont door 's waters aert,¹
Springh-ader van den Celt, den Goden lief en waert,
In ongelijcke spraeck, d'Apoon met syn geklater,^2-3a3b
Noch Nemausus is niet doorluchtigher van Water,⁴
Oock vloeyt Timavus niet soo helder naer de Zee.⁵

* Bij de titel. Top. Gall. IV, p. 311-vlg. vermeldt bij Nîmes een ‘Waterwel’ met de naam ‘Diana’. Dan volgt de onjuiste bewering, dat Ausonius (aan wiens lofdicht op Bordeaux de passage ontleend is) deze waterwel van Nîmes ‘stellende is voor die van Bordeaux.’ In werkelijkheid is het juist omgekeerd (zie aant. 4). Te vreemder wordt de zaak, waar bij de beschrijving van Bordeaux in hetzelfde Top. G. (IV, p. 133) de juiste voorstelling wordt gegeven, en een geheel andere vertaling (aan het einde van dit Deel afgedrukt, in het Aanhangsel). Een derde vertaling, de oudste, heeft de Blaeu-atlas (S.s.).

1 gesont: geneeskrachtig.

2-3a Auson.: ‘Gij, Divona in de taal der Kelten geheten Bron, toegevoegd aan het getal der Goden.’ De gelijkstelling van deze Divona van Bordeaux met de Rom. Diana lag voor de hand.

3b de Aponus was een bron bij Padua.

4 Nemausus: bron bij de gelijknamige stad (Fr. Nîmes); deze wordt dus juist achtergesteld bij die van Bordeaux; doorluchtig hier in eigenl. betekenis: klaar (= Auson. ‘glas-helder’). Het vers heeft zoals vaak bij Vondel twee elkaar versterkende ontkenningen.

5 Timavus; dit riviertje mondt uit in de Adriatische Zee.