De werken van Vondel. Deel 10. 1663-1674

[p. 691]

Op het nederstormen der steene galerye in Hofvliet,
de hofstede des heeren Van Kabau.aant.^*

TANTAS AUDETIS TOLLERE MOLES?

Een Europeesche Orkaen eischt hooftzom en de renten

Al teffens op een' sprong, en waerschuwt met den slagh.²

Hy baert zijn kracht op vaste en drijvende elementen,³

En juist in Sprokkelmaent den allerjongsten dagh.⁴

Kabau in Hofvliet riep: oubollige kabouter,⁵

Wat spooktge? hou uw rust, of streef mijn' hof voorby.⁶

De storm, hier door geterght, verhief zijn kracht noch stouter

En heftiger: zoo ploft de steene Gallery

Met eenen smak aen gruis en puin en stof ter neder.
  Toen docht de hofheer: och ter werrelt staet niets vast.
Dit Spook verblaest ook steen, gelijk een lichte veder.¹¹

Geen toorens houden stant, wanneer het van zich tast.¹²

Betrou geen galery, noch dikke steene muuren:
Wie Godt zijn rust betrout, kan d'eeuwigheit verduuren.¹⁴

* Van ? - Volgens de tekst in Poëzy 1682 II, 310. - Zie over de heer van Kabau de opdracht van Zungchin, blz. 325.
Het motto, ontleend aan Aeneïs I, 134, betekent in Vondel's vertaling (deel 6, blz. 365): Durft gy bedryven dit gewelt? (aldus Neptunus tegen de winden).

2 al teffens op een' sprong: alles tegelijkertijd.

3 baert: vertoont; vaste en drijvende elementen: land en water.

4 Op de laatste dag van Februari. Woordspeling met de ondergang op de ‘jongste dag’ van het Oordeel?

5 Achter riep begint de aanhaling; oubollige: lastige, eigenzinnige (Ned. Wdb. XI, 1521); kabouter: kwelgeest (Ned. Wdb. VII, 826).

6 streef: trek; hof: buitenplaats; vgl. hofheer: eigenaar van de buitenplaats in vs. 10.

11 verblaest: blaast weg.

12 van zich tast: er op los slaat (Ned. Wdb. XVI, 1027).

14 kan d'eeuwigheit verduuren: is onvergankelik.