Kruistriomf en gezangen

[p. 439]

Een Christens koninklyke heerlykheit.

Wyze: Myn ziel berst nu van vreugden uit.
Of: Prins Robert is een Gentelman.
Of op Sluiters muzyktoon onder zyne eerste Gezangen, 35.

Sic nos in sceptra reponis.

WAt eerkroon past, wat glorikrans

Versiert een Christens hooft

Op aarde alrê, die pracht en glans

Van kronegout verdooft!

Een hemelsch koning, zo de pen

Des hemels melt, is hy;

Geboren, en gekoren, en

Gezalft ter heerfchappy:

Geen vorst, die volken wydt en zydt,

Maar die zich zelf regeert;

Met grote daden t'aller tydt

Door Christus triomfeert.

[p. 440]

 

Gansch koninklyk is zyn geslacht,

 

Zyn broeder zelf Godts Zoon:

 

En Godt, zyn vader, schenkt uit kracht

 

Van erfrecht hem de kroon.

 

 

 

Geen aardtsche schat vernoegt zyn' eisch,

 

Maar Godt, als 't hoogste goet.

 

De hemel is zyn hofpaleis,

 

Een Englewacht zyn stoet.

 

Zyn maaltyt houdt hy overbly

 

Met Christus vleesch en bloet.

 

Geen feestmuzyk ontbreekt hierby,

 

Vol vreugt in wederspoet.

 

 

 

Godts woort en zuivre waarheit strekt

 

Zyn koninklyke Raadt;

 

De Heilant, door geen feil bevlekt,

 

Zyn vorstlyk zielgewaat.

 

Wat schoonheit noemt men by Godts beelt,

 

In hem gezien, 't gelaat,

 

Dat nooit het alziende oog verveelt,

 

Door eew noch tydt vergaat?

 

 

 

Zyn wysheit tart de kloeksten, daar

 

De Hoogste wort gevreest.

 

Zyn kracht bezwykt in geen gevaar,

 

Noch storm van 's afgronts geest.

[p. 441]

 

Hoe hebtge een' mensch, ô Heer, bezint!

 

Uit welk een' jammerpoel

 

Verheftge een' worm, een menschenkint,

 

Op zulk een' hogen stoel!

 

 

 

Och droeg elk Christen, onbemorst

 

Van misdaats smette en smaat,

 

Wel zorg, om braaf zich, als een vorst,

 

Te houden naar zyn' staat!

 

Ging hier onze eerzucht breedt en ruim

 

Staag weiden, nimmermeer

 

Door snoot vergryp, of traag verzuim,

 

Berooft van al deze eer!

1693.