Kruistriomf en gezangen

Onderscheit van hemelsche en aardtsche schatten.

Op de wyze van den 50. Psalm.
Of op Sluiters toon in zyne leste Gezangen, 359.

Sic parvis componere magna solebam.

HOe ydel wort gewoelt, gezorgt, gezweet

Om goet, dat goet, als overdierbaar, heet!

[p. 442]

 

Hoe dwaas dient elk dien afgodt! maar hoe wys

 

Raadt Christus, datwe een' schat van hoger prys

 

Hier boven kloek vergaren! Wie geen oordeel

 

Ontbeert, ziet klaar al t'ongelyk het voordeel.

 

 

 

Het aardtsche goet bestaat toch altemaal

 

In huizen, lant en zant, of schoon metaal;

 

Het hemelsche in Godts gunst, met Christus bloet

 

Wel dier gekocht, en vrê van 't vroom gemoet.

 

Een booswicht krygt het eerste, een godtvergeter:

 

Door 't ander goet wort d'eigenaar ook beter.

 

 

 

De geltwinst, waar die hoogst gerekent wort,

 

Schiet jammerlyk tot 's lichaams hulp te kort;

 

Terwyl de mensch, die daar zyn heil verkiest,

 

Zyn ziel, dat 's meer dan 's werelts schat, verliest:

 

Maar nutter lot, by Godt omhoog verkoren,

 

Behoudt de ziel, zo eêl, zo hooggeboren.

 

 

 

Wie rykdom mist, zit met geen' noodt belaân:

 

Zyn leven duurt, zyn welvaart kan bestaan.

 

Maar 't beste deel, sprak Christus, is alleen

 

Nootwendig: dit 's alsins het enigste een,

 

Van niemant wel gemist: wie dit blyft derven,

 

Leeft ongetroost, en moet rampzalig sterven.

 

 

 

Door aardtsch gewin wort met veel last geplaagt

 

Die 't ruim verkrygt, van zorg op zorg geknaagt;

[p. 443]

 

Elendig dus benaawt door zyn geluk:

 

Maar 't hemelsch erf verlost van ramp en druk,

 

Baart wellust, die veel onheil kan verzachten,

 

Mengt vreugt in rou, gejuich in jammerklagten.

 

 

 

Onduurzaam is 't genot van wereltsch goet,

 

Door diefstal licht gerooft, door vlam of vloet

 

Verslonden; ook door mot of roest geschent.

 

Wien blyft het by? geen' mensche in 's levens endt.

 

Maar zielgewin staat vast, kan 's levens uren

 

En 't vast gebou der werelt zelf verduren.

 

 

 

De rykste is arm, terwyl hem meer ontbreekt,

 

En magt van gout de goutzucht zelve ontsteekt.

 

Is Godt uw goet, zo kan u niets ontstaan:

 

Daar stroomt u toe d'onmeetbare oceaan

 

Der zaligheit, geen ras verdroogde beken.

 

Wat armoê zit van rykdom daar versteken?

 

 

 

Wiert dit verschil zo groot, als 't is, gevat,

 

Geen mensch bleef arm, verrykt met Nabals schat:

 

Godts erfgoet, meer dan Kresus rykdom waardt,

 

Bleef altyt wis voor Lazarus gespaart:

 

En wie, verblint door winzucht, vondt zyne ogen

 

Door ydelheit van schyngoet ooit bedrogen?

1693.