Kruistriomf en gezangen

[p. 428]

Het zaat van Godts Woort ongelyk in vruchtbaarheit.

Op de wyze van den 84. Psalm.
Anders op Sluiters muzyktoon onder de leste Gezangen, 316.

- - Memor provisa repones,
Si te digna manet divini gloria ruris.

DE kerk is uit, Godts dierbaar woort

Noch door een menschetong gehoort;

Dat heilig zaat weêr in Godts akker

Met vlyt naar zyn bevel gezaait.

Och wiert veel vrucht hiervan gemaait!

Droeg elk nu zorg, zo wys als wakker,

Dat schynvrucht, die 't aldoorziende oog

Geensins bedriegt, geen' mensch bedroog!

't Genadewoort ontbeert zyn vrucht,

Waar d'aandacht wech is na 't gerucht,

Te los gehoort, te ras vergeten.

Dus baat geen zaat, indien het legg'

Daar nooit geploegt is, by den weg

Slechts heengestrooit, en wechgesmeten;

[p. 429]

 

Van graag gevogelte ingeslikt,

 

In luttel tyts heel wechgepikt.

 

 

 

Wat helpt het heilwoort, daar 't verheugt

 

Met zyn geluit, indien de vreugt,

 

Vol yvers, van de kerkgenoten

 

Geen' duur in weelde of weêrspoet hou?

 

Zo loont geen akkervrucht den bou,

 

Daar 't zaat, op steengront ras gesproten,

 

Geen' diepen wortel schieten kon,

 

Verdort door 't steken van de zon?

 

 

 

Ook komt van Godts genadestem

 

Geen voordeel voor den mensch, zo hem

 

Gewin of wellust sterk bekoren,

 

Of aardtsche zorg benaawt en quelt.

 

Zo groeit geen graangewas op 't velt,

 

Waar scherpe distelstruik en doren

 

't Gewas verstikt, en d'overhant

 

Te krachtig neemt in 't akkerlant.

 

 

 

Een hart, dat vroom is, en bereit

 

In 't horen ter gehoorzaamheit

 

Van 's hemels wil en welbehagen,

 

Door voorspoet niet veraart, noch druk,

[p. 430]

 

Wint door 't gehoor zyn aartsgeluk;

 

Kan vrucht, als puik van gront, voldragen,

 

Godts ogen lief, die ewig duurt,

 

En in den hemel blyft geschuurt.

1693.