Kruistriomf en gezangen

[p. 402]

Spore tot onderlinge stichtinge.

Op den toon van den 100. 131. en 142. of anders van den 134. Psalm
Of als Christe, die du bist dag en licht.
Of: Jesu, die u gedachtig is.
Of anders op Hoogduitsche tonen, gelyk in Sluiters eerste Gezangen, 186. 196. of onder de leste, 101. 353.

- - Nunc illas promite vires,
Nunc animos.

WElaan, verstaanwe ons Christendom,

Daar Godt geen ziel begunstigt om
Haar deugt, geloof en heil alleen.
Geen goet is goet, is 't niet gemeen.

De hoogste goetheit stelt ons daar

Rentmeesters, niemant eigenaar,
Tot uitgaaf door ontfangk verplicht,
Tot lichts ontsteking door haar licht.

Wort dit verzuimt, wie heiligt dan

Godts naam? wie zorgt voor d'ere van
Zyn ryk en wil? hoe stout wort Godt
In 't bidden dag op dag bespot!

[p. 403]

 

Waar mint men Godt, van Godt bemint,

 

Daar niemant broederliefde vint?

 

Waar queet zich broedermin genoeg,

 

Die voor geen ziele ooit zorge droeg?

 

 

 

Veel ondeugt, die hier nooit aan peinst,

 

Noemt al dit liefdewerk geveinst;

 

Vervoert veel makkers eer met raadt,

 

Bevel, of voorbeelt, tot veel quaat.

 

 

 

Haar ziel, als waar 't gering, bederft

 

Zy niet alleen; maar wint en werft

 

Den nachtvorst knechten met gewelt,

 

Op 't brede padt met lust verzelt.

 

 

 

Maar wie ontvout, hoe eêl en bly

 

Der heiligen gemeenschap zy?

 

Zy prikklen op de hemelbaan

 

En winnen staag gezelschap aan.

 

 

 

Zy helpen braaf elkandre voort

 

In 't dringen door de nawe poort.

 

Want Godt eischt veel ook af, wien veel

 

Van zyn genade viel ten deel.

 

 

 

En wien is niet met al betrout?

 

Ontbeert men zilver en fyn gout,

 

Ten opbou van de heilge hut

 

Is geite-en dassevel ook nut.

[p. 404]

 

Genadeschat, hoe heerlyk scheelt

 

Uw waarde en gift, dus mêgedeelt,

 

Van aardtschen rykdom, daar men mist

 

Al wat men uitgeeft, of verquist!

 

 

 

Wie Godts genade en kennis mildt

 

En vlytig andren byzet, spilt,

 

Verliest in 't minste niet, maar blykt

 

Zelf met dien schat dus meer verrykt.

 

 

 

Wie vroom en trou op d'uitgaaf let⁺

 

Van iet gerings, wort hoog gezet.

 

Een leraar, of die velen sticht,⁺

 

Blinkt, als de glans van 't hemelsch licht.

1693.

+ Matth. XXV. 20-23.

+ Dan. XII. 3.