|
| |
Godts menscheliefde in 't eischen van 's menschen dienst.
Op den toon van den 136. Psalm.
Of als Ruste zoekt een ieder een.
Onder Sluiters leste Gezangen, 81.
Aeterno fatur devinctus amore.
WAarom eischt de grote Godt
Dienst en deugt met zyn gebodt?
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als zyn menscheliefde alleen.
Hoeft hy aardtsche diensten, dien
Hel en hemel moet ontzien?
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als zyn menscheliefde alleen.
| |
| |
Hoeft hy menschen? zyn geboôn
Dienen wachters van zyn' troon.
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als zyn menscheliefde alleen.
D'Almagt, schoonze dienst begeert,
Wort vermindert noch vermeert.
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als haar menscheliefde alleen.
Watze ons vergt, of streng verbiedt,
Zy ontleent van 't schepsel niet.
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als haar menscheliefde alleen.
Zy wort, wie haar looft, of laakt,
Nooit in haar gezag geraakt.
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als haar menscheliefde alleen.
Wat beduidt dan veel berecht
Van Godts wil door knecht op knecht?
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als zyn menscheliefde alleen.
En waartoe op al zyn' eisch
Sterk gedrongen reis op reis?
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als zyn menscheliefde alleen.
| |
| |
Roept hy luide in ieders oor,
Dat het aarde en hemel hoor';
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als zyn menscheliefde alleen.
Roept de Vader, roept zyn Zoon,
Roept zyn Geest, uit 's hemels troon;
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als Godts menscheliefde alleen.
Noodt hy gasten, heusch van taal,
Aan zyn' disch en bruiloftsmaal;
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als zyn menscheliefde alleen.
Of verneemt men ook Godts wensch
Om den welstant van den mensch;
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als zyn menscheliefde alleen.
Dreigt hy bozen, als gestoort,
Met een vreeslyk donderwoort;
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als zyn menscheliefde alleen.
Blykt zyn gunst veel eer gereet,
Dier gesterkt met eedt op eedt;
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als zyn menscheliefde alleen.
| |
| |
Wat beweegt hem, als zyn wit,
Daar hy door gezanten bidt?
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als zyn menscheliefde alleen.
En wat melt zyn droeve klagt,
Als dit alles wort veracht?
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als zyn menscheliefde alleen.
D'Allerhoogste trekt hier dan
Zelf geen vrucht noch voordeel van.
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als zyn menscheliefde alleen.
Hy, volmaakt en ewig ryk,
Lydt geen scha noch ongelyk.
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als zyn menscheliefde alleen.
Al zyn gunst en goetheit wort
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als zyn menscheliefde alleen.
Wie hem dient, ontbeert geen' loon;
Wie hem eert, geen glorikroon.
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als zyn menscheliefde alleen.
| |
| |
Hoort de mensch naar 's hemels stem,
't Nut der vroomheit keert tot hem.
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als Godts menscheliefde alleen.
Zo blyft d'aarde, die omhoog
Stof tot vocht gaf, zelden droog.
'k Weet geen oorzaak, anders geen,
Als Godts menscheliefde alleen.
1693. |
|
Auteursrechtvrij