Kruistriomf en gezangen

De uitnemendste blyschap,
Aan Godts heilige tafel genoten.

Op de wyze van den 19. Psalm.

Sacer implevit dextram Scyphus.

HOe bly, hoe zalig is

't Onthaal aan Jesus disch,

Die grage zielen voedt!

Hoe smaakt ons daar een dronk,

Dien Godts genade schonk,

Van 's Heilants dierbaar bloet!

Wat wellust voor de ziel,

Die zulk een maaltyt hiel,

Boetvaardig aangezeten!

Dees wyn zet rou van 't hart:

[p. 314]

 

Dees matigt bittre smart,

 

Of leertze schoon vergeten.

 

 

 

Dit voedsel sterkt in noodt,

 

Zet kracht by tegens doot

 

En wetvloeks stem, hoe fel,

 

Der bozen lasterschicht,

 

En schult, die 't hart beticht,

 

Ja 't woeden van de hel.

 

Vaar wel nu, ydle vreugt,

 

Die lang met nasmart heugt.

 

'k Wil nu 't bedrog versmaden

 

Van al de weelde en 't goet,

 

Dat, arm in overvloet,

 

Geen ziel ooit kon verzaden.

 

 

 

Dat 's Memfis vleeschpot by

 

Ons Man, vol lekkerny:

 

't Is Esaus moes, dat zyn

 

Geboortrecht los verbeurt;

 

Een smaak, met pyn betreurt:

 

't Is zwynsdraf, die geen zwyn,

 

Hoe vratig 't brast en smult,

 

Den hollen buik ooit vult:

 

't Is vleesch van quakkelvlugten,

 

Dat Isrels dertle drift

 

Verkeert in moortvergift;

 

Hun weelde in lykgeruchten.

[p. 315]

 

's Verlossers vleesch, zo eêl

 

Een spys, dient buik noch keel,

 

Daar 't ziel by ziel vernoegt;

 

Den honger baart en bluscht

 

Met goddelyken lust,

 

Daar niemants hart van wroegt.

 

Geen wyn valt ooit te sterk

 

In 't wynhuis van de kerk:

 

Zy drinkt zich hemelsch dronken,

 

Met smaak van hoger feest

 

En vreugt, daar lyf en geest

 

Gansch vol mê wort geschonken.

1693.