Kruistriomf en gezangen

[p. 305]

'S werelts pracht beschaamt door een kleedt van nedrigheit.

Op den toon van Schoonste Fillis, uwe leden.
Of: Als ik als een duive kirre.
Of: Petit Bourdeaux.
Zie Sluiters eerste Gezangen, 16. 102. 136: leste, 79. 173. 200. 357. 361.
H. Zweerts Zedez. 65. en Lodensteins Uitsp. 184.

Pro crinali auro, pro longae tegmine pallae.

NU eens vrolyk aangeheven,

Godt, der heren hoogsten Heer,

(Hem te loven is recht leven)

Aller goden Godt, ter eer.

Want Godts Zoon bekleedt ons, heilig

En rechtvaardig, met gewaat,

Dat, van smette en dootschult veilig,

Voor zyn hoog gerecht bestaat.

Zyn rechtvaardigheit, ons eigen

Door 't geloof, ontbeert geen blyk,

Als zyn Geest ons hart komt neigen

Met een' lust, zyn' lust gelyk,

[p. 306]

 

Tot ontzag, om quaat te tomen,

 

Voor zyn wetten; daar de maat

 

Altyt best naar wort genomen

 

Van dit kleedt, ons puiksieraat.

 

 

 

Dit gewaat wort van veel deugden,

 

Als veel stukken, net bereit,

 

Die Godts oog altoos verheugden.

 

Maar de schoonste is Nedrigheit;

 

Deugt, die alle deugt haar wezen,

 

Kracht van outs en luister gaf;

 

Elk door Jesus aangeprezen

 

Van zyn kribbe af tot zyn graf.

 

 

 

Wort de blinde waan der werelt,

 

Meer gedient met ydle pracht,

 

Trots bepurpert, ryk beperelt,

 

Niet met recht hierby veracht?

 

Och! zy pronkt met allerhande

 

Dwaasheit, die haar stelt ten toon;

 

Pronkt met kleren, 't merk van schande,

 

Adams val en eersten hoon.

 

 

 

Zy verzint ontelbre vonden,

 

Om door 't kleedt, dat schaamte dekt,

 

Eer en schaamte zelf te wonden,

 

Ook met naaktheit daar bevlekt.

[p. 307]

 

't Kleedt, dat stam en staat most melden,

 

Rykdom, armoê, groot of kleen,

 

Mag tot onderscheit niet gelden;

 

Liegt, en mengt dit ondereen.

 

 

 

Kan de stof dan zo versieren,

 

Die een worrem spint, en uit

 

Bek en lyf haalt, of ook dieren

 

Afgestroopt is met de huit;

 

Die de doot de grootste heren

 

Uitschudt, al hun praal ten spot;

 

In een lykkleedt komt verkeren,

 

Dat, als 't lyk, in 't graf verrot?

 

 

 

Och! wie zal de ziel verwarmen,

 

Zo geen deksel haar verquikk',

 

Noch voor onheil help' beschermen,

 

Daarze siddert, kout van schrik?

 

Schyndeugt met genadedromen,

 

Montgeloof met veel geschreews,

 

Helpt, als kleding, breedt van zomen,

 

Ruim van stof, des Farizeews.

 

 

 

Zielgewaat, wel naaw te wachten,

 

Lydt geen kreuk noch lastersmet,

 

Hoog in ootmoet, heerlyk t' achten,

 

Schuwt geen' spiegel van Godts wet,

[p. 308]

 

Houdt geen menschenoog bedrogen,

 

Trekt der vromen hart en zin,

 

's Hemels zorg en gunstige ogen,

 

Dienst van Englen, Jesus min.

 

 

 

Jesus schoonheit komt dus pralen.

 

Englen dalen zo in 't wit.

 

Dit geeft glans, als zonnestralen.⁺

 

Eêl gesteente is doof by dit.⁺

 

Gloejend purper en scharlaken,

 

Ryk borduursel, puik van zy,

 

Die van gout en perlen kraken,

 

Zyn hier leuren, sletten by.

 

 

 

Als Godts boek de kerk met prachtig

 

Arm-en oor-en halssieraat

 

Invoert, melt dees taal, t' onmagtig,

 

Donker slechts dit puikgewaat.

 

Zaalgen, die Godts huis bewonen,

 

Voor zyn' troon ten dienst gereet,

 

Heerschen zelfs op hoge tronen

 

In dit lang en sneewwit kleedt.⁺

 

 

 

D'armste Christen, hoe verschoven,

 

Droef hy zitte, of zwerve en dwaal',

 

Tart den glans van koningshoven

 

Met dees koninklyke praal.

+ Matth. xiii. 43.

+ Openb. xii. 1.

+ Openb. iv. 4. vii. 9.

[p. 309]

 

Salomon, in 't Evangeli

 

Met zyn' luister hoog geacht,

 

Wykt in schoonheit voor een leli:

 

Meer noch voor dees heilge pracht.

1696.