Kruistriomf en gezangen

[p. 297]

Lofzangen.

Het grootste huwelyk.

Toon: De zon aan 't klimmen.

Res laetae, regnumque, & regia conjux.

NU bly gezongen

't Huwlyk, daar Engletongen

Zelfs Godts menscheliefde om loven

Met muzyk in 't koor hier boven,

Bly van toon.

Zelf Godts zoon

Daalde omlaag uit 's hemels troon;

Verhief, naar zyn besluit,

De Kerk door heil- en trouverbonden

Tot zyn bruit.

'k Rep nu van geen minnewonden

Veler goden, dichtersvonden.

't Onverlichte Heidendom

Sta hier by stom.

Wat reên tot minnen

Wekt en trekt Jesus zinnen?

[p. 298]

 

Hoe? bekoort hem zulk een naaktheit,

 

Arm en blint, en vol mismaaktheit?

 

Hy vernam

 

Goet noch stam,

 

Om te voên zyn minnevlam.

 

Dees bruit was vyandin

 

Van haar geluk, ja gansch verloren,

 

Boos van zin.

 

Maar wat heil is haar beschoren,

 

Door het heilig badt herboren,

 

Als zyn vleesch en zyn gebeent,

 

Met hem vereent!

 

 

 

Hy komt haar zoeken,

 

Haar, zo dwaas, wys verkloeken,

 

Haar genezen, en haar wasschen,

 

Vuil bevlekt, met zuivre plassen

 

Van zyn bloet.

 

Ja hy boet

 

Voor haar schult uit minnegloet:

 

Verlost van 't helsch gedrogt,

 

Verrykt haar met zyn' schat miltdadig,

 

Dier gekocht;

 

Dult haar stout vergryp genadig,

 

En beschutze in noodt gestadig;

 

Kleedt en siert de naakte ziel,

 

Daar 't oog op viel.

[p. 299]

 

Wat minnepanden

 

Sterken dees huwlyxbanden;

 

't Echtverdrag, zo vast gesloten;

 

Van zo brave speelgenoten

 

Staag verzelt;

 

Wis gespelt,

 

Afgebeelt door helt op helt!

 

Geen Esthers trougeluk,

 

Noch ryxkroon zelf, mag hier by halen.

 

Doot noch druk

 

Breekt dien knoop. In 's hemels zalen

 

Wacht ons hoop (zy kan niet falen

 

Na den trouringk van Godts Geest)

 

Het bruiloftsfeest.

 

 

 

Wie zou versmaden

 

Zulk een eer, slecht beraden?

 

Wat vernuft kan recht bevroeden

 

Dees gemeenschap aller goeden?

 

Och! wie zou

 

Zulk een trou

 

Krenken, vry van naberou?

 

Wie buigt niet, dus verlooft,

 

Beschonken met die troujuwelen,

 

Voor dat hooft?

 

Wien zou ooit zyn stem vervelen?

 

Wien zyn aanschyn 't hart niet stelen?

[p. 300]

 

Wie vint, van dien mont gekust,

 

Zyn' brant gebluscht?

 

 

 

O zuivre liefde!

 

Zaalge pyl, die dus griefde!

 

Heilryk hart, dat al zyn dagen

 

Zoekt dien bruigom te behagen!

 

's Werelts min

 

Vleit den zin;

 

Maar weeft netten, als een spin.

 

De ziel, met Godt gepaart,

 

Blyft ewig dienst en weêrmin schuldig:

 

Zy bewaart

 

't Heilig bruitsgewaat zorgvuldig;

 

Zucht en roept, als ongeduldig:

 

Rykste, schoonste bruidegom,

 

Kom ras, ei kom.

1681.