Kruistriomf en gezangen

[p. 287]

Eerloze vrouwen in Godts boek ge-eert.

Op de wyze van den 8. Psalm.
Of: Een koopman, die bet eêl gesteent beminde.
Of op Sluiters toon onder zyne eerste Gezangen, 48: onder de leste, 28. 88. 112. 163. 254. 277.
Of by H. Zweerts, 182. Met acht regelen anders op den toon van den 18. en 144. of 32. of 45. Psalm.

- - - Via prima salutis,
Quod minime reris.

HOe heerlyk kroont Godts milde gunst vier vrouwen,

Wel waardig dat alle ewen dit onthouwen!
Hare eer stygt hoog, zo Godts gedenkschrift gelt,
Dat vry van vlek 's Verlossers grootvaârs melt.

Die sexe, in een' geslachtboom minst gerekent,

Wort zelden by een stamhuis aangetekent:
Maar vrouwen, twee paar vrouwen staan nochtans
En pralen daar met schoner glorikrans.

Wat glori? die ontbreekt 'er, wil men letten

Op haar bedryf, of afkomst, door veel smetten

[p. 288]

 

Bezoedelt. Eerst komt Thamar voor den dag:

 

Van Rachab, Ruth, Bathseba volgt gewag.

 

 

 

Van bloetschandt vuil, blykt Thamar minst godtvruchtig:

 

En Rachab, een Heidin, misdoet ontuchtig.

 

Als Moabs spruit, blyft Ruth niet vry van smet.

 

Urias vrou bevlekt haar huwlyxbedt.

 

 

 

Hoe? zweeg Godts Geest van zulke grotemoeders

 

Niet nutter, by den stam des Albehoeders?

 

O neen: sla op zyn werk en wysheit acht.

 

D'Aartsheilant eischt geen eer van zyn geslacht.

 

 

 

Hy wil dat zelf een glorikroon verstrekken,

 

Dat zuivren van de vuilste lastervlekken:

 

Opdat geen mensch, om zwaar vergryp met rou

 

Beladen, zyn genawerk ooit mistrouw'.

 

 

 

Op dees gena mag Davids bloetschult hopen;

 

De man, die zich met Thamar heeft verlopen;

 

Manasses zelf, van gene afgodery,

 

Noch kindermoort, noch toverkunsten vry.

 

 

 

O wysheit, die uw heilwit nooit kunt missen!

 

O goetheit, die veel licht uit duisternissen

 

Te voorschyn brengt, die helen kunt door pyn,

 

Geneesdrank mengt van gruwlyk moortvenyn!

[p. 289]

 

Ei wasch myn ziel, door veel misdryf te schendig

 

Bekladt: ontdek de kracht hier gansch onendig

 

Van 't bloet, tot zoen en zuivring nooit te kort

 

Geschoten, aan geen kruishout noch gestort.

1693.