Kruistriomf en gezangen

Geloofschilt tegens boze lasterpylen.

Op den toon van den 30. en 139. Psalm.
Of naar Sluiters muzyktoon in zyne eerste Gezangen, 256.

- - Magnus sine viribus ignis
Incassum furit.

WAt opspraak lydt de deugt, van haat

Te slecht beloont, te trots versmaadt!
Wat strooit men daar een ongerucht
En klank, die naar de zwavellucht
Des afgronts stinkt! Men laakt en lastert
De deugt zelve, als van deugt verbastert.

[p. 261]

 

Indien 't gerecht onzydig ga

 

In boosheits straf, 't heet ongena.

 

Stantvastigheit in 't weldoen derft

 

Geen' schimp, als hoofdigheit, misverft.

 

Godtvruchtige yver lydt, geleken

 

By valsche en Fariseewsche treken.

 

 

 

De miltheit wort met overdaat

 

Beticht van Judas, trouwe raadt⁺

 

Met slim bedrog; de hope, op Godt

 

Gebout, als ydle waan, bespot;

 

Wie 't brede padt schuwt, als hovaardig;

 

Wie quaat bestraft, als zelf boosaardig.

 

 

 

Gewetens zuivre tederheit

 

Wort waanwys, en vol onbescheit,

 

Genoemt met redenloos verwyt;

 

Der hemelboden trouste vlyt

 

En toezigt haatlyk uitgekreten,

 

Beroerte en oproer hun geweten.

 

 

 

Tertuls gehuurde lastermont

 

Dreigt Paulus met dien logenvont.

 

Dat Amos Isrel stelt in roer,

 

Schreewt afgodtsdienst: en beter voer

 

Ten hove een helt niet, als Elias,

 

Noch Jimlaas zoon, noch Jeremias.

+ Joan. xii. 3. 4. 5. 6.

[p. 262]

 

Wat smeet d'afgodery alom

 

Niet uit, om d'eer van 't Christendom

 

Te smetten, waar de hel dat stoort

 

In zuivren Godtsdienst? Kindermoort

 

En bloetschande is 't geloof verweten

 

Door haat, van 's afgronts geest bezeten.

 

 

 

't Viel hardt en lastig door te staan,

 

Waar 't overlang niet zo gegaan.

 

Nu heeft Godts mont, met wys beleit,

 

Dit lot zyn knechten wis voorzeit,

 

Apostlen zelfs ook, en Profeten,

 

Die braafst in zynen dienst zich queten.

 

 

 

D'Aartsheilant zelf, der heren Heer,

 

Leedt snoder onrecht, leedt veel meer

 

Van lastertongen, scherp gespitst,

 

Die, van de helle eerst aangehitst,

 

Hem ook aan 't kruis moortdadig staken,

 

Met al 't gebroet der helsche draken.

 

 

 

Staat vast, houdt moedt, en staakt uw klagt,

 

Gy, die uw' loon omhoog verwacht,

 

Uw glorilicht na mist en damp,

 

Uw zegekroon na kamp op kamp.

 

Geen eerloos mensch kan met verdenken

 

Of logenkunst uw eer ooit krenken.

[p. 263]

 

Gemoets gerustheit kent u vry,

 

't Gemoet ook zelf van uw party.

 

Eerlang verdwynt de lasterklank,

 

En scheit, als 't helsche spook, met stank.

 

't Vergift van 't adderengebroetsel

 

Bezwykt, ontbeert zyn kracht en voetsel.

 

 

 

Wie naar den hemel spuwt omhoog,

 

Bespuwt zich zelf: wie deugt beloog,

 

Vaart eveneens. Met taai gedult

 

Verwint zy loflyk, vry van schult.

 

Geen Paulus smeet gewont een adder

 

Geruster wech in 't vier, of radder.

 

 

 

Godts hant brengt onschult aan den dag

 

Zo klaar, gelyk zyn oog haar zag,

 

Dat zelf de lasterdrift zich schaam';

 

Wischt alle vlekken van uw' naam

 

Zo wis af door zyn alvermogen,

 

Als alle tranen van uwe ogen.

1693.