|
| |
| |
| |
Troostzangen.
Aartsvader Josefs triomfkroon,
Op zynen stryt passende.
Op de wyze van Un tendre amour toujours nous inquiette.
Of op den toon van den 12. of 110. Psalm.
Anders onder Sluiters leste Gezangen, 355. 368. of by H. Zweerts, 197.
Sacra redimitus tempora lauro.
DE deugt is om haar zelve te beminnen,
En vint misloont in 't weldoen weldoens loon:
Maar moedigt haar een' helt te zien verwinnen,
Zie Josefs stryt, en Josefs zegekroon.
Wie zingt hem, dien gelukkigsten der helden,
Van misdryf schuw, en weldoens nimmer moê,
Geen' lofzang, wie, als Godt dit komt vergelden,
Hem geen triomf-en zegezangen toe?
Wat vroomheit leedt zo vroeg, zoveel, zo deerlyk,
Als dees, getrapt in 't opgaan van haar jeugt?
Maar wien schonk ooit Godts hant een' prys, zo heerlyk
Gepast op 't werk en lyden van de deugt?
| |
| |
Uit dromen van zyn heil, daar geen benyders
Van dat gedroomde ontbraken, sproot zyn druk:
Maar d'almagt baant door zyn gelux bestryders,
En droom op droom, hem 't spoor tot groot geluk.
Uit 's vaders huis door broederhaat gebeten,
Helpt hem de wrok der broedren, al te blint,
Aan eer en gunst by vreemden, hoog gezeten;
Na slaasschen dwang aan magtig ryxbewint.
De luister van zyn eerkoets straalt te sterker,
By duizenden eerbiedig aangebeên,
Na Dothans kuil en Memfis bangen kerker:
Een' droeven nacht, daar schoner glans uit scheen.
De last van een gevangknis wort vergeten
In heerschappy, naast Faroos hogen troon;
Zyn boei by pracht van gouden ring en keten;
By 't knielen van de broêrs hun schimp en hoon.
De bonte rok, met list hem uitgetogen,
Wort door 't sneewwit en vorstlyk kleedt vergoedt;
't Verdriet, geleên van lastervont en logen,
Door eernaam en veel lofgerucht verzoet.
's Mans kuischeit, die den wellust, al te gruwlyk
Hem aangeboôn, stantvastig heeft versmaadt,
Ontbeert geen' loon in een doorluchtig huwlyk,
Vel ere, en ryk van een gezegent zaat.
| |
| |
Bleef ramp op ramp hem dertien jaar bezwaren,
In ballingschap en slaverny bezuurt;
Dit heugt hem met vermaak wel tachtig jaren
In voorspoet, die ruim zesmaal langer duurt.
Daar spyst hy trou zyn haters, hun beminner,
En vader, die hem miste in bittre smart,
Maar bly hervint, in lief en leet verwinner
Van zyn gemoet, dat stil veel onweêrs tart.
Wat onschult bleek zo kenbaar gerechtvaardigt,
Zo zigtbaar in haar hoogste glorilot?
Wiens moedt wort niet ontvonkt? wat mensch gewaardigt
De Hoogste zulk een' prys, een' mensch, geen' Godt?
Gy strekt in smaat en glori 't schoonste voorbeelt,
O Josef, van uw' Heilant, 's werelts Heer;
Door Judas ook verkocht, uit nydt veroordeelt,
Van 't graf ten troon verhoogt met groter eer.
1693.
|
|
Auteursrechtvrij