Kruistriomf en gezangen

[p. 209]

Raadt voor de zwaarste schult.

Op de wyze van den 58. Psalm.
Of: O Godt, zal ik noch langer klagen?
Zie ook Sluiters eerste Gezangen, 82: de leste 110.

Sensibus haec imis (res est non parva) reponas.

STaan 's menschen zaken ooit gevaarlyk,

Die, diep in schult, geen middel ziet,

Om zich t' ontslaan van dat verdriet;

Hoe redt de ziel zich, hoe bezwaarlyk,

Die voor Godts troon in dootschult steekt,

Daar troost en noothulp haar ontbreekt?

Godloosheit maakt de zwaarste schulden,

Die 's hemels Oppermajesteit

Te stout haar' eisch en recht ontzeit.

Kan Godts gerecht dien moetwil dulden,

Die ieders aangeboren quaat,

Onze erfschult zelve, als gruwlyk, haat?

Veel misdryf komt by d'erfgebreken,

En brengt (wie kent helaas! zich vry?)

Een overgrote som uit, by

[p. 210]

 

^* Ruim sestig tonnen gouts geleken.

 

Want Godt eischt reekning, zo 't behoort,

 

Van elx gedachte en ydel woort.

 

 

 

Dees schult helaas! is niet t' ontkennen,

 

D'Aartsrechter niet te pajen, noch

 

Lang op te houden, met bedrog.

 

Wie kan d'almogentheit ontrennen,

 

Die overal is, en omhoog

 

Elk gaslaat met haar scherpziende oog?

 

 

 

De zielschult staat wel net gerekent

 

In 't boek van Godts alwetenheit,

 

Naar 't wetboek, dat geen groten vleit;

 

Met 's menschen hant zelf ondertekent,

 

Daar 't hart, van zyn vergryp bewust,

 

Hem staag beschuldigt en ontrust.

 

 

 

Al schryft d'ontrouwe knecht voor hondert

 

Slechts tachtig, vyftig, 't gelt niet, om

 

Iet af te trekken van de som.

 

Geen dag noch uur blyft uitgezondert

 

Van Godts betaaldag, die altoos

 

Voor hem verschynt, ja endeloos.

 

 

 

Hier kan de schult geensins verjaren,

 

Geschreven in Godts rekenboek,

 

Dat klaar, en nooit gemist of t' zoek,

* Tienduizent talenten, Matth, XVIII. 24.

[p. 211]

 

Te min den schuldenaar wil sparen,

 

Die uitstel zocht; maar streng in 't endt

 

De hooftsom vordert met veel rent.

 

 

 

De schultheer daagt en dingt hier sterker,

 

Dan menschlyk recht met goet of bloet

 

Ooit gelt-of dootschult eischt geboet.

 

Hy doemt de ziel hierom ten kerker

 

Des afgronts, en tot slaafschen dwang

 

Van 't helsche ryk, te droef en bang.

 

 

 

Wie wacht dan rust, of ademhaling,

 

Door geen gena bevryt? De doot,

 

Die elk verlost in hogen noodt,

 

Maant allerstrengst tot schultbetaling,

 

Daar vreeslyk met gekerm en pyn

 

Betaalt wort, nooit betaalt zal zyn.

 

 

 

Wat raadt in druk, zo menigvuldig

 

En lastig? Roep gena, gena,

 

Elendig mensch, maar niet te spa.

 

Verzuim geen' tydt hier. Ken u schuldig.

 

Doorzoek uw hart, en sla wel ga,

 

Hoeveel daar schortte en bleef te qua.

 

 

 

Betreur de boosheit, die te schendig

 

Godts wet, gansch billyk in haar' eisch,

 

Vergat, versmaadde reis op reis.

[p. 212]

 

Beticht u zelven, als elendig

 

Door schult op schult: en lochen niet

 

Van 't ergste quaat, dat Godt verdriet.

 

 

 

Verzwyg dien Heer geen quade posten,

 

Hem nooit verholen. Zoek den borg,

 

Die instont met zyn' last en zorg

 

Voor schulden, die hem 't leven kostten,

 

Ja vreugt en vrê van zyn gemoet,

 

En dootzweet zelf, zo root als bloet.

 

 

 

Draag zorg vooral, om nooit boosaardig

 

Met niew vergryp by d'oude schult

 

Tot wraak te tergen Godts gedult.

 

Zyn troon, zo gunstig als rechtvaardig,

 

Schelt quyt al wat misdreven is

 

Op ronde schultbelydenis.

 

 

 

De Heilant, die den lesten stuiver

 

Aan 't kruis betaalde, en zelf aan 't kruis,

 

Tot rou van 's afgronts moortgespuis,

 

Den schultbrief hechtte, kent zo zuiver

 

Den mensch, voor wien hy in quam staan,

 

Als had hy nergens, nooit misdaan.

 

 

 

Hy laat in 't schultboek niet een' regel

 

Onuitgeveegt, en schenkt getrou

 

De ziel, bedrukt in schultberou,

[p. 213]

 

Den quytbrief, met zyn' Geest, het zegel,

 

Bevestigt. Zalig is de man,

 

Die door 't geloof dus spreken kan.

1693.