Kruistriomf en gezangen

[p. 199]

Heilzame gedachtenis van Christus lyden aan zyne heilige tafel.

Op den zelven toon.

Monumentum & pignus amoris.

JEsus gunt my met zyn gasten

Toe te tasten,

Daar de spys zyn lichaam is,

En zyn bloet, aan 't kruis geschonken,

Wort gedronken,

By zyn doots gedachtenis.

Och! wat baat hier beelt en teken?

Deze ontbreken

Zelfs geen vyanden van 't kruis,

Daar men zwelgt, tot troost noch voordeel,

Strenger oordeel

Aan Godts tafel, in Godts huis.

Heilant, die 't verloren zaligt,

Schenk genalicht,

Om te zien, als ik verschyn,

[p. 200]

 

En uw doot herdenk, myn snootheit

 

In de grootheit

 

Van uw zielangst, smaat en pyn.

 

 

 

Ly niet, dat ik heel onwaardig

 

En boosaardig

 

Uw genadetekens raak':

 

Dat uw kruisbloet, ô zachtmoedig

 

Lam, en bloedig

 

Lyden daar niet roepe om wraak.

 

 

 

Leer my boze blyschap myden,

 

Als ik 't lyden

 

In uw dischgerecht aanschou,

 

Daar spelonk en rots van scheurde,

 

't Licht om treurde,

 

Al de werelt steende in rou.

 

 

 

Laat geen' wellust my vermaken,

 

Ooit wel smaken,

 

Daar uw zieldorst gal om dronk,

 

Hef en gist om heeft verzwolgen,

 

Zo verbolgen,

 

Als Godts hant dien kruiskelk schonk.

 

 

 

Schenk, als door veel lasterstreken

 

Fel doorsteken,

 

Kracht, om recht hierop gestoort,

[p. 201]

 

Door uw ween en stervens noden

 

't Quaat te doden,

 

Dat bevlekt is van uw' moort.

 

 

 

Dat uw gunst, ô Heer, myn spyze,

 

Kracht bewyze;

 

My, gelyk een lyf en geest,

 

Naaw en vast met u verene;

 

Deugt verlene,

 

Vreugt, als een gestadig feest:

 

 

 

Vreugt, die, snoot noch wispelturig,

 

U gedurig,

 

U met lust voor ogen hou:

 

Vreugt, in geen verdriet te smoren;

 

Als geboren

 

Uit uw smarte en bittren rou.

1693.