Kruistriomf en gezangen

Eerloze eer.

Wyze: 't Huwlyk is een goede zaak. Of: Schoonste Nimfe van het woudt.
Onder Lodensteins Uitspanningen, 27.

Egregiam vero laudem & spolia ampla refertis.

's WErelts eerzucht, om een' naam,

Groot van faam,

Met veel zorge en last beslommert,
Werkt en woelt, en rent zich af,

Sterk van draf;

Maar te dwaas helaas! bekommert.

[p. 182]

 

Och! zy trekt aan 't onrechte endt,

 

Lang bekent,

 

Wydt beroemt door boze driften.

 

Zie, ei zie dees glorizucht,

 

Vuil berucht

 

In ons zuivre Bybelschriften.

 

 

 

Kaïn, Esau, Ismaël,

 

Fors en fel,

 

Moort, of plaagt aldus zyn' broeder.

 

Kora vlamt op Arons rok.

 

Dathans wrok

 

Wykt geen' Moses, 's volx behoeder.

 

 

 

Nebats zaat steekt Davids zoon

 

Naar de kroon,

 

Absalom zyn' eigen vader.

 

Isrel kroont in 't ryxpaleis

 

Reis op reis

 

D'eerzucht van een' ryxverrader.

 

 

 

Babels toren steigert sterk

 

Boven 't zwerk,

 

Om een naamgedachtenisse.

 

Hiëls boulust yvert, Godts

 

Vloek ten trots,

 

Dat geen eew zyn' naam uitwisse.

[p. 183]

 

Haman, mag hy elk niet zien

 

Op de knien,

 

Zucht en treurt, hoe hoog verheven.

 

Kaifas yver, nimmer koel

 

Voor zyn' stoel,

 

Dingt Godts zoon om d'eer naar 't leven.

 

 

 

Zyn die helden, stout van aart,

 

Niet vermaart?

 

Och! zy pralen met dees glori,

 

Als Pilatus, 's afgronts roof,

 

In 't Geloof,

 

Judas in de kruishistori.

 

 

 

't Slyknest, daar dat slim gebroet

 

Blint in wroet,

 

Tot verheffing van zich zelven,

 

Is geen gout - of zilvermyn,

 

Daar veel pyn

 

Ooit een' eerschat uit kon delven.

 

 

 

Zulk een lofgerucht beschaamt,

 

Hoe befaamt.

 

's Hemels Geest beschimpt die zotten.

 

Want hun eernaam valt in 't slyk,

 

Stinkt by 't lyk,

 

Blyft na 't lyk oneindig rotten.

1681.