Kruistriomf en gezangen

De Hoogste verhoogt.
Hemelvaartzang.

Op den toon van den 47. Psalm.

Cunctis altior ibat.

JUich, ô Christendom,
Zing en juich alom:
Juich den hemel toe,
Van geen' lofzang moê:
Eer Godts zegefeest,
Vroom en bly van geest.
D'Allerhoogste vaart

[p. 156]

 

Hoog op, hemelwaart.

 

Wie zag ooit een' helt,

 

Na zyn zege in 't velt,

 

Met triomfe onthaalt,

 

Als uw Heilant praalt?

 

 

 

Ene wolk dient voor

 

Rykoets op zyn spoor.

 

Goddelyke glans

 

Is zyn zegekrans,

 

Straalt uit zyn gelaat

 

En triomfgewaat.

 

D'Englewacht, zyn stoet,

 

Welkoomt en begroet

 

Zyne komst met lof.

 

Klonk het hemelsch hof,

 

Endeloos verheugt,

 

Ooit van zulk een vreugt?

 

 

 

Dit 's geen heiligdom,⁺

 

Daar men cimbel, trom,

 

Harp en luit by roert,

 

Sion opgevoert.

 

Neen, d'Almagtige is 't,

 

Heer der goude kist;

 

Die onendig scheelt

 

Van de kist, zyn beelt;

 

Nu zyn nedrigheit,

+ 1 Kron. xiii. 8. xv. 15. 16.

[p. 157]

 

Daar Godts majesteit

 

Zelve in 't vleesch by woont,

 

Heerlyk wort gekroont.

 

 

 

Simson stapt niet voort

 

Met zyn vyants poort

 

Op zo hoog een' berg.

 

Josef leedt zo erg

 

Nooit, noch steeg zo hoog

 

Uit der menschen oog.

 

David, nooit ontmoet

 

Met dien zegegroet,

 

Klom na druk en hoon

 

Nooit op zulk een' troon.

 

Salomons gebiedt

 

Blonk zo glansryk niet.

 

 

 

Geen triomfkoets zet

 

Helt Elias, met

 

Enoch, zo in 't licht.

 

Al hun luister zwicht,

 

Door den glans verdooft

 

Van den Heer, die, 't hooft

 

Zyner gansche kerk

 

In dit wonderwerk;

 

Meester van de doot

 

Door zyn stervens noodt;

 

Duizenden vooruit

 

's Hemels poort ontsluit.

1696.