|
| |
De zaligheit van den niewen mensche.
Wyze: Myn ziel, zo u de Min krygt immer onder handen. By Pels, 53.
WElzalig leeft de mensch van jaar tot jaar, herboren
Door Godts gena, die vroom, naar 's Hoogsten wil en wensch,
Op 't hemelspoor, met lust verkoren,
Zyn wet gehoorzaamt, als een niew en ander mensch.
Daar drukte 's hemels Geest zyn beelt en godlyk wapen
In 't niewe schepsel, dat zyn stem genadig riep;
Tot endeloos geluk herschapen
Door hemelsche almagt, die de gansche werelt schiep.
Dees schoonheit van de ziel, haar adel door herboorte,
Haar troost en stille rust, haar glori, weelde en schat,
Haar weg door 's hemels enge poorte,
Haar moedt en kracht, wort van geen aardtsch vernuft gevat.
| |
| |
Wie eens dus is verniewt, 't zy jong, of grys van haren,
Wort nooit weêr out, gelykt Godt zelf, die hem herteelt;
Wiens leven geen getal van jaren
Of ewen telt, en van zich zelven nooit verscheelt.
Met hem heeft Godt een niew genaverbont gesloten,
Waarin hy Geest en kracht tot een niew leven schenkt,
Zyn wetten 't hart der bontgenoten
Zelf inschryft, uit gena geen misdaat meer gedenkt.
Hier komt een niew Profeet Godts raatsgeheim vertolken,
Die Moses, als den knecht een huisheer, overtreft:
Een niew Aartskoning, die veel volken
Verdedigt, zaligt, en ten hoogsten troon verheft.
Een niew Aartspriester schenkt geen vleesch aan d'outervlammen
(Dat tot gewetens rust en zuivring nooit voldoet)
Van bok en stier, en 't puik der rammen;
Maar zoent de Godtheit, zelf geoffert, met zyn bloet.
Wat Aarons hut, Godts kist, altaardienst, offerschalen,
Zalfoli, borstgesteente, en priesterlyke pracht,
Verbeeldde, en ruw slechts plag te malen,
Blykt klaar in 't niewe Lam, met pyn aan 't kruis geslagt.
Een verschgebaande weg naar 't heiligdom hier boven
Staat open, door geen scheur van 't heilig koortapyt,
Maar, om dien wetdienst te verdoven,
Door 's Heilants eigen vleesch en kruisbloet ingewydt.
't Niew Paaschlam, nu gebraân by 't vier van liefde en lyden,
Komt van geen Faroos juk, maar 's afgronts boei ontslaan.
't Niew Pinxterfeest van beter tyden
Brengt eersteling voor Godt en oogst van hemelsch graan.
| |
| |
't Niew Man, in Isrels heir zo hemelsch niet vernomen,
Geeft voetsel aan de ziel, dat endeloos verzaadt.
Een niewe steenrots levert stromen
Van Godts genade en Geest, die ewig dorst verslaat.
Een niew besnymes helpt geen huit, maar ziel en leden
Besnyden, daar geen kint zyn wondt beschreit met smart,
Nu Godt in 't vleesch ook is besneden,
Die d'oude voorhuit scheit van 't wederspannig hart.
In 't niewe Jubilfeest mag elk zyn hart ophalen,
Veel vryer dan een knecht ooit raakte in 't Jubiljaar.
De niewe heilzon, ryk van stralen,
Verdooft het lamplicht van den gouden kandelaar.
Wie melt den niewen naam, daar Christus gunst den Christen
Mê eert, gelyk een bruit, door trou aan hem verlooft,
Zo heilryk, als geen vaders wisten,
Godts eigen kint, en lit van dat gezegent hooft?
Wat tong ontvout geluk en eer der niewe kintschap,
Of kintschaps niewen troost, als d'invloet van Godts Geest,
Van 's hemels vrede, vreugt en vrintschap,
Voor Godts genadetroon de ziel brengt onbevreest?
Wie noemt de niewe rust en rustdag, die ons veiligt
Van lastig quaat, als Godt naar zyn behagen werkt
In 't hart, zyn ryk ten dienst geheiligt;
Een' rustdag, door deze eew, dit leven niet beperkt?
Waak op, niew Sion, juich, begroet met groot verlangen
Godts niew genalicht: trek hier heilig niew gewaat
Op aan, met niewe feestgezangen,
Een pracht, die door geen dragt ooit afslyt, of vergaat.
| |
| |
Verwacht hierop een niew gezang, met niewe tongen
In 't zaligste gejuich der vrolyke Englestem,
Eens aan te heffen, nooit volzongen
In d'onbevlekte vreugt van 't niew Jerusalem.
1696. |
|
Auteursrechtvrij