Kunst als kritiek

[p. 85]

de revolutie hier en nu^*
zeven punten

Het handelen, waarvan wij het medium en de uitvoerenden zijn, is hier en nu tekstueel, dwz. afhankelijk van speciale regels die niet opgeheven maar evenmin veronachtzaamd kunnen worden;

dit handelen kent zijn eigen werkzaamheid, niettemin blijft het gebonden aan de maatschappelijke strijd, waarvan wij het primaat niet bestrijden (we nemen politiek onvoorwaardelijk aan haar deel);

in die zin menen wij de volgende punten te moeten stellen:

1.	Wij zijn geen ‘filosofen’, geen ‘geleerden’, geen ‘schrijvers’ volgens de algemeen gangbare definitie; deze wordt gesanktioneerd door een maatschappij, waarvan wij de materiële organisatiestruktuur met de daaruit volgende taalteorie bestrijden;
2.	deze taalteorie, die gebonden is aan de metafysiese kategorie van de ‘ekspressiviteit’, is volgens ons een van de ideologiese sleutels tot de huidige situatie in die zin, dat in deze teorie ‘ongewild’ de fatale medeplichtigheid van het ergste reaktionaire konservatisme met het (teoreties) onbewaakte revolutionarisme aan het licht kan worden gebracht;
3.	wij geloven dat de be-tekenende aktiviteit [activité signifiante] van een gegeven historiese fase tevens doorslaggevend is voor de transformatie-mogelijkheden ervan. Dit specifieke niveau als ondergeschikt beschouwen, haar ken-

* Uit: Tel Quel, nr. 34 p. 3-4, 1968. Vert. J.F. Vogelaar.

[p. 86]

	nis- en veranderingspotentieel verwaarlozen of zelfs loochenen betekent een regressie; dit niveau is inderdaad door de heersende verhoudingen overgedetermineerd^1. en wordt door lokale konfrontaties nog versterkt;
4.	het lijkt ons daarom noodzakelijk vast te stellen, dat de erkenning van een teoretiese censuur én van een geheel van noodzakelijke (begripsmatige) onderscheidingen in de metoden die wij praktizeren de sociale revolutie op het gebied van de taal tot haar werkelijke voleinding kan brengen;
5.	zodoende lijkt ons de konstruktie van een teorie, die dient uit te gaan van de verder te ontwikkelen tekstuele praktijk, zeer geschikt om de steeds weer opduikende aporieën van het ‘geëngageerde’ intellekt te vermijden - het model van een teleologies transcendentaal zowel humanistiese als psychologistiese mystifikatie, medeplichtige van het obscurantisme in de burgerlijke maatschappij;
6.	overeenkomstig haar komplekse produktiemetode zal deze teoretiese konstruktie een onderdeel moeten zijn van de marxisties-leninistiese teorie, de enige revolutionaire teorie vandaag de dag; daarbij zal ze de meest ontwikkelde praktijken (filosofie, linguistiek, semiotiek, psychoanalyse, ‘literatuur’, geschiedenis van de wetenschap) krities moeten verwerken;
7.	iedere ideologiese onderneming die zich tegenwoordig niet in een geavanceerde teoretiese vorm presenteert, maar integendeel er genoegen mee neemt onder eklektiese of gevoelsmatige noemers individuele of politiek nogal zwakke aktiviteiten te organiseren, is in onze ogen kontra-revolutionair. Want het verloochent het proces van de klassenstrijd, dat objektief verder ontwikkeld en weer op gang gebracht moet worden.

Daarom besluiten wij op staande voet een ‘werkgroep teorie’

1. Overdeterminatie (Dts. Uberdeterminierung, fr. surdétermination), term aan de psychoanalyse (Freud) ontleend, en door Louis Althusser in zijn strukturalistiese Marx-teorie geïntroduceerd. Althusser verstaat hieronder: ‘determinatie van de ene (lagere) struktuur door een andere (heersende); Cf. Althusser, Pour Marx, p. 214 e.v. - Vert.

[p. 87]

[groupe d'études théoriques] te vormen, die eenmaal per week bijeen zal komen (referaten, diskussies). Eerste zitting: woensdag, 16 oktober om 21 uur, 44 rue de Rennes, Paris VIe.

Paris, Mai 1968.

Jean Louis Baudry, Pierre Boulez, Claude Cabantous, Hubert Damisch, Marc Devade, Jean-Joseph Goux, Denis Hollier, Julia Kristeva, Marcelin Pleynet, Jean Ricardou, Jacqueline Risset, Denis Roche, Pierre Rottenberg, Jean-Louis Schefer, Philippe Sollers, Paule Thévenien, Jean Thibaudeau.