Zondag 14 nu ook om.
Heb geen greintje vet meer op het lijf. Ons groepje werkt (te) hard, daardoor
zelden slaag. Ik eet ouders oren van het hoofd, ondanks alle transacties enkele
dagen brood achter met ons drieën. Mams, Paps en ik eten nu in de dokterskamer.
Ik zeer gedeprimeerd door wat ik daar hoor: ‘kampkoorts’ is tyfus... Tb is
steeds infaust. Mams hoest. Pakketje kregen we niet. Er vervallen afgrenzingen
tussen kampen hier, men weet nog niet welke. Ik heb kleerluis in de schaamharen.
Er was vanmiddag geen boek te krijgen, dus sliep ik. Vanmorgen was er weer
afschuwelijk geslagen. Mijn winterhanden zitten vol kloven, de voeten schijnen
wel steeds te slapen, toch gaat dat nu beter. Jammer dat de klompen gauw op
zullen wezen. Als Auschwitz en Birkenau hierheen komen, zie ik Jenny terug? Van
Austausch komt niets (tyfus). Is Holland nog in Duitse handen? Kom ikzelf
hieruit, dan hoeft het dagboek niet mee, anders houdt papier het langer uit dan
een mens, tenzij het een buiklooplijder in handen valt.
Auteursrecht onbekend