28 Februari
Ik kwam vanmorgen een hongeroptocht tegen. Ongeveer tachtig vrouwen trokken van het Waterlooplein naar het stadhuis. Zij riepen allemaal door elkaar: ‘Wij hebben honger! Wij moeten eten hebben voor onze kinderen! Honger! Honger!’
Het was niet schokkend, het was niet meesleepend, het was zonder felheid, zonder die bitse scherpte waarmee vrouwen door de jaren heen gedemonstreerd hebben. Nooit heb ik zoo'n trieste, havelooze en verkommerde groep menschen gezien. Ja, toch; op de etsen van Käthe Kollwitz. En op de sociale prenten van Engelsche teekenaars als Ridley, Swain, Green, Woodville en Herkomer.