8 September
Ik zat vanavond bij Wijnand op zolder te luisteren naar de radio. Hij heeft zijn toestel nu in een biscuit blik ingebouwd, om het beter te kunnen camoufleeren. Eensklaps hoorden we: ‘Italië capituleert onvoorwaardelijk!’ Wijnand smeet zijn stoel met een vaart achteruit en deed een sprong naar een balk, waaraan hij minuten lang als een gek te zwaaien hing. ‘Nog een maand, en de rotzooi is afgeloopen!’ riep hij en hij holde de trap af om het nieuws beneden te gaan vertellen.
Ik bleef tot de uitzending ten einde was. Toen ik op straat kwam, riepen de menschen het elkaar reeds bij wijze van groet toe. Men klampte zich aan het nieuws vast, dacht niet meer aan den Moloch met het hakenkruis. ‘De bevrijding nadert’, zei de een. ‘Lang kan het nu niet meer duren’, zei de ander. ‘Nog een paar dagen en de Engelschen staan aan den Brenner’, wist weer een ander te vertellen. En ik dacht, terwijl ik naar huis liep: tragisch optimisme. Laat de As gebroken zijn, de macht der nazi's zeker nog niet. Het noodlot heeft den dag bepaald.
Auteursrecht onbekend